Zoals Evelien Kolsteeg aanhaalt, kent iedereen wel die moeilijke periode waarin je tiener bent. Deze periode voelt vaak aan als de meest zware periode in iemand zijn leven. Je probeert op te groeien tot een (jong)volwassene en je probeert tegelijkertijd ook een identiteit te ontwikkelen en dit een plek te geven in de maatschappij. Ik herinner mij nog goed dat de kleinste tegenslag op die moment het einde van de wereld kon betekenen. Jammer genoeg is deze problematiek alsmaar verder gaan escaleren en veel tieners gaan dan ook stappen verder in hun denkproces. Dit proces leidt tot zelfmoord.

Langs de ene kant begrijp ik wel dat in de huidige maatschappij het niet eenvoudig is om als tiener en opgroeiende jongere. Ik begrijp dan ook dat sommigen het bos niet meer door de bomen zien. Maar zelfmoord is wel een heel zwaar principe. Zelf ben ik nooit het type geweest om te denken aan zelfmoord, zelfs om het uit te voeren. Gelukkig maar, anders zouden er al lang ongelukken zijn gebeurd! Maar toch denk ik dat er dringend moet ingegrepen worden, want ongelukkige jongeren kan ik niet aanzien. En deze artikels wil ik zo snel mogelijk zien verdwijnen als het enigszins mogelijk is.

Ook voor toekomstige leerkrachten is het belangrijk om hier aandacht aan te besteden. Zowel voor het welzijn van de klas, maar ook voor het algemene niveau. Ik vind het heel belangrijk om daar extra aandacht aan te besteden om de jongeren van vandaag te kunnen begeleiden op persoonlijk vlak indien mogelijk, zij moeten wel de maatschappij van morgen vormen.