Uit eigen ervaring van een studentenjob weet ik dat er inderdaad heel wat voedsel de vuilbak in beland, waar eigenlijk nog heel wat mensen mee te helpen zijn. Daarom is er sinds een goede tijd terug een soort van tussenmaatregel gekomen waarbij de goederen eerst aan verminderde prijs worden aangeboden omdat ze bijna vervallen. Maar ook deze maatregelen heeft niet altijd het gewenste resultaat. Er is jammer genoeg maar zoveel dat je kan doen, zeggen ze dan? Toch niet! Ik denk dat er ook mensen kunnen geholpen die niet naar de supermarktketen komen. Natuurlijk moet er dan wel degelijk een grens zijn en moeten de winkelketens er ook iets van voordeel uit kunnen halen! Voor hen blijft het per slot van rekening verlies.

Dit is nog maar een probleem op kleine schaal. Mij doet het zeker en vast beseffen dat het op grote school eens zo extreem en rampzalig is. In sommige landen klaagt men van misoogsten en moeten mensen leven op noodrantsoen, terwijl het bij ons eigenlijk allemaal in de vuilbak terecht komt! Er wordt letterlijk met eten gesmeten, dat zou eigenlijk absoluut niet mogen! Net zoals de Vlaamse winkelketens minderbedeelden kunnen helpen, kan de EU misschien ook andere landen en ontwikkelingslanden helpen hiermee? In theorie lijkt het beter voorgesteld, zeker wanneer we naar de praktische en/of organisatorische kant van het verhaal kijken. Maar ergens moet er toch iemand zijn die met een goed idee kan komen om deze principes tegen te gaan?

De idee van Evelynne uit haar tweede argument vind ik dan ook goed, hier zou ik me perfect achter kunnen zetten. Consumenten moeten anders leren omgaan met voedsel om dit effectiever te gaan gebruiken. Hierbij zou ik de lijn ook meteen doortrekken om consumenten te confronteren met onze Westerse mentaliteit die zegt dat wij er niet echt op moeten kijken, er is immers toch genoeg! Misschien een idee voor de toekomst? Misschien kunnen wij als toekomstig leerkracht die principe op kleine schaal aan onze leerlingen overbrengen?