Hoe we het ook draaien en keren, het wordt alsmaar moeilijker voor jongeren vandaag de dag om zichzelf te kunnen zijn. De druk op de hedendaagse jeugd wordt alsmaar groter en de lat wordt alsmaar hoger gelegd. Ook vanuit de huidige opleiding, ik zie mezelf nog steeds als jongere, ervaar ik dit meer dan eens per dag! Dat wil niet zeggen dat ik het volledig afkeur, in tegendeel zelfs! Het is belangrijk om die lat hoog te leggen en om een zekere druk te voelen. Op die manier kan je pas iets bereiken in je leven.

Wat mij wel heel wat zorgen baadt, is het feit dat er zoveel jongeren niet om kunnen met die druk. Iedereen heeft wel eens een slechte moment of een slechte periode in zijn of haar leven. Maar door de steun van de omgeving kom je er uiteindelijk wel terug bovenop. Het feit dat jongeren aan de antidepressiva zitten, vind ik heel een heel beangstigend gegeven. Wanneer de media dan ook nog eens laat weten dat de duur van dergelijke medicijninname alsmaar verlengingen krijgt, dan zit ik pas echt met de handen in het haar.

Ik vraag mij onmiddellijk af hoe het zover is kunnen komen met bepaalde jongeren. Waarom kunnen zij nergens terecht met hun problemen? Er zijn inderdaad heel wat individu's die geen plaats hebben waar ze zichzelf kunnen zijn, maar ik denk ook niet dat medicijnen hierop een antwoord zullen geven of een oplossing zullen bieden! Ik denk dat het belangrijk is dat er meer aandacht is voor het individu door na te gaan waar het juist misloopt en de problemen boven water te krijgen. Pas wanneer dit daadwerkelijk gebeurt, kan er sprake zijn van hulp voor de verwerking van deze gebeurtenissen. Medicijnen voorschrijven is natuurlijk altijd handiger, maar waar gaat dit op lange termijn naartoe?

Ook als leraar in wording stel ik mij voortdurend de vraag wat wij kunnen betekenen voor deze leerlingen, die tegelijkertijd jongeren zijn? Leerlingen weten dat ze op bepaalde leerkrachten kunnen vertrouwen, maar er is maar zoveel dat wij daadwerkelijk kunnen verwezenlijken. De eerste stap is vaak de moeilijkste, de drempel overstappen en met je problemen naar buiten komen. Vanuit het schoolbeleid zou hier toch (meer) oog voor moeten kunnen zijn, want niets is zo erg (ik zou haast zielig durven zeggen) dan depressieve leerlingen, terwijl zij van deze periode in hun leven moeten kunnen genieten!