In een boek beschuldigen twee VRT-journalisten sp.a-vicepremier Johan Vande Lanotte van normvervaging en belangenvermenging.

In De Keizer Van Oostende plaatsen journalisten Wim Van den Eynde en Luc Pauwels grote vraagtekens bij de verschillende politieke en private mandaten waartussen Johan Vande Lanotte de voorbije jaren schipperde. Hun boek toont aan dat daardoor geregeld belangenconflicten ontstonden. Het suggereert dat er sprake was van normvervaging en belangenvermenging.

Van den Eynde en Pauwels onderzoeken bijvoorbeeld hoe Vande Lanotte als sterke man van basketbalclub Oostende persoonlijk sponsors belde en aanschreef. Ze schrijven hoe hij daarbij briefpapier gebruikt van het kabinet van de vicepremier. Illegaal? Nee. Maar ethisch zijn er wel een paar vragen over te stellen. Het boek geeft ook een lijst van sponsors die opdrachten kregen van het Oostendse stadsbestuur. Maar of er een verband is, en het een tot het andere leidde, konden ze niet hard maken.

Smoking gun

Een 'smoking gun' leverde De Keizer Van Oostende niet op. Harde bewijzen voor belangenvermening of fraude staan er niet in het boek. Maar Van den Eynde en Pauwels laten wel zien hoe moeilijk – en wellicht onwenselijk – de spreidstand van Vande Lanotte als politicus en privé-ondernemer is.

Vooral Vande Lanottes engagement in de sector van de hernieuwbare energie, doet de wenkbrauwen fronsen. Als allereerste minister van Noordzee in de regering Verhofstadt II, bepaalde Vande Lanotte tussen 2003 en 2005 de krijtlijnen voor de offshore windmolenparken op de Noordzee. Hij voorzag de sector rijkelijk van subsidies.

Maar nadien nam hij bestuursmandaten op bij privé-ondernemingen in die sector – Electrawinds, Eldepasco. Hij hielp ze de zeer winstgevende concessies voor die windmolenparken binnen te halen die hij zelf mee vormgegeven had. Verboden? Alweer niet. Wenselijk? Dat is een andere vraag.

In de regering Di Rupo werd Vande Lanotte opnieuw minister van Noordzee. Hij gaf zijn privémandaten op. Maar toen hij in december de eed aflegde, was hij wél nog altijd ontslagnemend bestuurder bij een consortium in de offshoresector. Om die reden liet hij staatssecretaris voor Milieu en Energie Melchior Wathelet (CDH) 'in opdracht' de eerste bouw- en exploitatievergunning tekenen die in januari op zijn bureau kwam. Via het consortium was hij gelinkt aan de aanvrager. Het toont tot welke belangenconflicten zijn verleden in de sector zoal kan leiden. Maar ook hoezeer hij zich daarvan zelf bewust is.

Weerwoord

Vande Lanotte krijgt weerwoord in het boek. 'Ik heb nooit misbruik gemaakt van mijn positie of contracten', zegt hij. 'En foefelen? Denk je nu echt dat ze, met mijn nationale bekendheid, met mijn positie, met de jaloezie die er bestaat, nog niet met bewijzen gekomen zouden zijn als er werkelijk iets was? (...) Ik ben niet heilig, hoor, maar ik weet gewoon dat ze op een West-Vlaamse stad als Oostende, met een absolute sp.a-meerderheid, zitten te kijken met een vergrootglas. Als we iets misdoen, dan hangen we.'

Later op de dag geeft Vande Lanotte een reactie op het boek.

Bron: De Standaard

Mijn mening:
Is dit "het tikkeltje macht" waarover je spreekt, Jens?