Ja, dat is allemaal heel erg mooi in theorie. Maar om zomaar onmiddellijk naar de ouders wijzen, vind ik wel zeer gemakkelijk. Uiteraard zijn er ouders die niet de moeite doen om hun kind een gezonde voeding te geven maar wat is de oorzaak hiervan?
Wanneer je zelf apart kookt voor je kind tijdens zijn/haar eerste levensjaar (dus eigenlijk een half jaar), krijg je op K&G te horen dat je beter potjes kan geven want zo snel als de groenten daar verwerkt worden, kan je met zelf het eten te bereiden niet evenaren. Maar je kan je kind toch geen potjesvoeding blijven geven?! Op de leeftijd van één jaar zeggen ze op K&G dat je kind vanaf dan "van tafel mag mee-eten". Het is echt een verademing aangezien dit veel praktischer en goedkoper is.
Maar ouders die altijd potjesvoeding gegeven hebben, gaan dan toch niet plots anders beginnen te koken. Ze hebben nooit echt moeten letten op de voeding van hun kind.

Daarnaast zijn er ook nog de koppigheidsfasen. Bij het ene kind zijn deze al erger dan bij het andere maar er zijn zeker en vast kinderen die je op dat moment echt niet kan verplichten om iets te eten. Zo wou mijn zoon op een bepaald punt geen vlees meer eten. Hij gooide het op de grond, ging uit zichzelf al in de hoek staan als hij het vlees op tafel zag komen, hij spuugde het uit, ...
Toen heeft hij zelfs een ijzertekort gehad. Maar die fase is over gegaan en nu eet hij flink mee. Hij krijgt gevarieerde voeding met zeer veel groenten en is gezond. Maar het is dus ooit ook anders geweest en toen deed ik evenveel moeite als nu.