Wat wij verlangen, is geen zuivere democratie, maar tevens een theocratie, die samen op één lijn behoren.

Waar wij de liefde in de ander kunnen dienen, de liefde die men geen God meer noemen wil, maar het wel is, daar wordt Geluk geboren.

Daar gaan God en mens hand in hand, vormen zij een eenheid als ode aan de schoonheid van het leven.

Dat is het Rijk Gods.
Het Rijk waarom gevraagd wordt in het Onzevader, dat men niet meer bidden wil. Dat is wat de mensheid écht wenst, ook al ontkent zij het.

En waar de liefde onvergankelijk wordt beleefd, bestaat geen verleden meer noch toekomst - maar slechts een eeuwigdurend nu. Daar vergaat alles in eindeloze vreugde. Daar viert men de vrede en de dank.

Daar heerst geen schaduw noch leugen, geen verdriet of pijn kent men nog - alleen een blijvend ja klinkt van bergtop tot bergtop ...