Ik werk ondertussen al 10 jaar in een internaat. Een internaat voor 'gewone' kinderen wel te verstaan. Toch zagen wij de afgelopen jaren het aantal kinderen met 'problemen' stijgen. Zo hebben wij sinds een jaar of 5 elk jaar minstens 1 kind met een psychiatrisch probleem. Wij kunnen hier aan den lijve ondervinden dat er (te) weinig hulpverlening is voor deze kinderen. Vaak zijn zij wel 'in behandeling' maar houdt dit enkel in dat zij 1 maal per maand (als het al zo vaak is) op gesprek moeten komen. Wij vangen deze kinderen met plezier op en willen niets liever dan hen kunnen verderhelpen MAAR ik ben de eerste om te zeggen dat ik hier niet of geen kennis van heb. Zulke kinderen hebben nood aan degelijke professionele hulp en die kunnen wij hen niet bieden.
Meermaals zagen we dat deze kinderen verder wegglijden in hun depressie en dat ze uiteindelijke in de 'crisisopvang' terechtkomen maar dan is er vaak al veel kostbare tijd verloren gegaan.
Mijn collega's en ik zijn dan ook voorstander van aangepaste hulp voor deze kinderen maar we vrezen/weten dat hier nog een lange weg te gaan is....