Het is onwezenlijk wat je tegenwoordig toch allemaal in de media hoort. Een gezin hoort je veilige thuishaven te zijn. Een gezin hoort warm te zijn. Je moet er terecht kunnen met al je zorgen en problemen. Als je dan leest wat voor verschrikkelijke gezinsdrama's er plaatsvinden. Het lijkt alsof we tegenwoordig de mensen moeten gaan screenen. Wie voldoet er om ouder te worden en wie niet? Dat kan helemaal niet de bedoeling zijn, toch?

Wat bezielde die man? Uit het artikel lijkt het alsof deze man iets tegen het vrouwelijke geslacht had. Ik vraag me steeds af hoe je het over je hart krijgt om je vrouw te doden en je kind, die tenslotte jouw bloed is.
Dit hele drama is misschien nog wel het ergst voor de twee zoontjes. Zij blijven met een levenslang trauma zitten. Hoe kunnen ze ooit nog mensen gaan vertrouwen?
Waarom is nu dit hele drama gebeurd? Is die vader er nu iets mee vooruit dat hij het vrouwelijke deel van het gezin heeft uitgemoord? Had dit nut?

Ik blijf het verschrikkelijk vinden dat de man, waarbij je je het meest veilig zou moeten voelen, je vermoordt. Hij misbruikt je vertrouwen. Vaak horen we dat we in deze maatschappij te cynisch worden en dat we achterdochtig zijn, geen mensen meer vertrouwen.
Als ik dit allemaal hoor en lees, dan word ik ook cynisch en achterdochtig. Dan heb ik ook geen zin meer om mensen te vertrouwen.