Toen ik het las, dacht ik eerst "komaan, maar 45 minuten, dat moet toch perfect lukken!", maar nadien ging ik er langer over nadenken. Wij zijn het als mens niet gewoon om niets te horen. Ik heb denk ik nog nooit zoiets meegemaakt. Je hoort altijd wel iets, ofwel hoor je in de verte een vogeltje, of een auto, maar echt niets, dat heb ik nog niet meegemaakt. Het moet ook enorm drukkend aanvoelen na een tijdje. Je voelt je, volgens mij, niet meer vrij en heel opgesloten. Je kan geen vat meer krijgen op de dingen, want je hoort enkel nog je eigen lichaam. Als ik aan al deze zaken denk, dan kan ik het volgens mij nog net geen kwartiertje volhouden.