Ik vind het dubbel. Ik heb de laatste drie maanden aan anderstalige leerlingen les gegeven en dat heeft mijn visie toch heel wat veranderd.
Verschillende van die leerlingen moeten tijdens de lessen zoveel moeite doen om Nederlands te spreken en dan kan tijdens de speeltijd inderdaad tijd zijn om even te ontspannen en hun moedertaal te spreken.

Ik heb bij geen enkele van mijn leerlingen gemerkt dat zij zich uitgesloten voelen omdat ze die taal niet spreken, ze zien het eerder als een verrijking. Ze kunnen van elkaar leren en soms vinden ze zo zelfs overeenkomsten tussen culturen en zo worden ze verdraagzamer.

Soms zijn er Nederlandstalige leerlingen die zoveel bij anderstalige leerlingen zijn dat hun Nederlands slechter wordt. Dat zij ook met uitspraken als "de meisje" afkomen. Dus daar moet je dan ook weer mee oppassen als je ze constant dwingt Nederlands te spreken, ook al hebben ze het nog niet helemaal onder de knie.

Langs de andere kant moeten we leerlingen zoveel mogelijk stimuleren om Nederlands te spreken. Maar geloof mij, dit is tijdens de les niet altijd gemakkelijk laat staan tijdens de speeltijd.
En ik geloof dat Kris van den Branden gelijk heeft. Je moet heel gevoelig omspringen met hun moedertaal.
Dus het is een beetje een evenwicht zoeken en dat is niet altijd gemakkelijk.