Ik denk wel dat Jens gelijk heeft dat de vrouw de laatste decennia zelfstandiger geworden is en dus financieel minder afhankelijk is van haar echtgenoot. Dat maakt het gemakkelijker om de deur achter zich dicht te trekken en het huwelijk voor bekeken te houden als verder samenleven niet lukt.

De meeste vrouwen waren vroeger aan huis gekluisterd en keken niet verder dan de keuken en de wasplaats. Het hoogtepunt van de dag was waarschijnlijk het praatje met de winkelier of met de buurvrouw. Vandaag is dat wel anders. Vrouwen komen in diverse situaties met mannen in contact (werk, sport, vriendenkring, ...). Bij sommigen is de verleiding groot om het grote geluk bij iemand anders te gaan zoeken. Iedereen heeft een eigen invulling van hoe zijn huwelijksleven er moet uitzien en meestal heeft dat veel weg van een romantische film. Weinigen kunnen zich op hun huwelijksdag voorstellen dat binnen x aantal jaren de roze wolk plaats gemaakt zal hebben voor het leven van alledag (sommigen noemen dat 'sleur', maar ik vind dat die benaming een eerder negatieve klank heeft). Ze zijn ontgoocheld en gaan dan maar uit elkaar.

Er zullen nog wel redenen zijn waarom mensen scheiden.
Soms denk ik dat sommigen zich zodanig inleven in een tv-personage dat ze zich gaan gedragen als dat personage uit hun favoriete soap. Zouden ze denken dat het zo moet om 'in' te zijn? Je zou je al haast gaan verontschuldigen voor je hopeloos ouderwetse gedrag wanneer je langer dan 20 jaar getrouwd bent, zeker als dat geen optelsom is van verschillende partners.

In ieder geval vind ik dat niemand zich moet laten afschrikken om in het huwelijksbootje te stappen. Je moet het uiteraard niet halsoverkop doen. Het is verder kijken dan wat bovendrijft (geld, auto, merkkledij, ...), aanvaarden dat er al eens moeilijkere dagen zullen zijn en dat iedereen zijn mindere kantjes heeft. Wie zei ook weer dat het gras altijd groener is aan de andere kant?