Ondertussen is het ongeval al bijna twee weken geleden. Ik vrees ervoor dat sommige kinderen het voorval dus al verdrongen hebben in hun geheugen. Uiteraard vind ik het wel goed dat de speurders hun afstand bewaard hebben tot de kinderen 'hun draai' zo goed mogelijk terug vonden, omringd door hun familie, maar er zullen nu zeker wel enkele -misschien wel cruciale- gegevens verloren zijn gegaan.

Net als Anne stel ik mij ook wel de vraag of kinderen de antwoorden op de vragen van de speurders wel weten?! Als 12-jarige zou ik niet de hele tijd op de buschauffeur zitten kijken om zijn 'every move' in mij op te nemen. Zoals Anne zei; ze amuseerden zich waarschijnlijk gewoon met hun vriendjes op die moment. Als er nu vragen worden gesteld over waar ze zaten, naast wie, voor wie, achter wie,... zullen er volgens mij heel wat nare, onderdrukte herinneringen naar boven komen aan hun vriendjes, die er ondertussen niet meer zijn, en de hachelijke toestand waarin ze zich bevonden vlak na het ongeval.

Ik hoop voor de ouders en nabestaanden van de kinderen dat de oorzaak van het ongeval spoedig wordt gevonden zodat ze weten waardoor en waarom hun kind is gestorven.
Voor de nabestaanden van de buschauffeurs hoop ik uiteraard ook dat de oorzaak gevonden wordt maar naar mijn gevoel bekijkt men deze mensen, ten onrechte, een beetje anders. De kans bestaat immers nog dat het ongeval is veroorzaakt door een 'menselijke fout'.
Ik hoop in ieder geval dat men begrip en respect voor de nabestaanden kan opbrengen als de oorzaak inderdaad een menselijke fout zou zijn. Zoals het woord zegt, het zijn maar 'mensen' en fouten zijn spijtig genoeg snel gebeurd. Het feit dat de vrouw van een van de buschauffeurs ook een afscheidsrede gaf op de herdenkingsplechtigheid in Lommel vond ik erg treffend. Het was moedig van de vrouw en van de ouders om geen vooroordelen te hebben; iedereen was rouwende.