Houdt de chantage dan nooit op?


Wat een catharsis moest worden, draaide uit op een flinke teleurstelling. Het werk van de Dexia-commissie, die de grootste financiële puinhoop uit de Belgische bancaire geschiedenis tegen het licht hield, kan nauwelijks bekoren. In zekere zin werd het verslag niet meer dan een soort status quaestionis. Helaas komt er geen vervolg. Het politieke establishment heeft geen zin zichzelf nog te kastijden.


Het strakke tempo maakte grondig werk onmogelijk. Nooit waren de commissieleden opgewassen tegen de technische overmacht van de betrokkenen. Cruciale documenten raakten door het beroepsgeheim niet verder dan de experts. Het aantreden van de regering sloeg ten slotte een kloof tussen meerderheid en oppositie.

Een as tussen PS en CD&V blokkeerde alles. De tweede redding van Dexia, in oktober vorig jaar, was eigenlijk een opdracht voor formateur Elio Di Rupo. Uit vrees voor een valse start als premier was de socialist erg blij dat de ontslagnemende premier Yves Leterme (CD&V) de gesprekken met de Fransen voerde. Uit erkentelijkheid verhinderde de PS dat er werd geschoten op de man die de kastanjes uit het vuur had gehaald.

CD&V wilde uiteraard niet in de eigen voet schieten. Dat boegbeeld Jean-Luc Dehaene als een Chinese vrijwilliger het voorzitterschap van Dexia opnam, deed de christendemocraten zedig zwijgen. Het engagement van de christelijke arbeidersbeweging (ACW) in de aandelenstructuur van de bank vergrootte het mutisme. Met zijn opspelende vraag om dividenden droeg Arco (de financiële tak van het ACW) alvast bij tot de ondergang van Dexia. Dat de beweging via historische afspraken een deel van de winst van Belfius opeist, maar ondertussen de vereffening van Arco afwentelt op de belastingbetaler, mocht de commissie niet eens onderzoeken.

Een bijzondere commissie moet zich niet als rechtbank gedragen. Als er strafrechtelijke fouten zijn begaan, kan het gerecht optreden. Belangrijker blijven haar aanbevelingen die een bancaire meltdown in de toekomst onmogelijk moeten maken. Meer toezicht, geen bonussen voor bankiers die leven op onze kosten en de invoering van een banktestament zijn stuk voor stuk heilzaam. Maar het blijft zuur dat christendemocraten en liberalen pas wilden bewegen nadat Dexia een tweede keer slagzij had gemaakt.

Helaas bieden de adviezen geen soelaas voor de huidige problemen van de Dexia Holding. De restbank lijkt niet eens in staat om een vergoeding te betalen voor de 54 miljard euro aan staatswaarborg waarmee het zichzelf overeind houdt. Grote baas Pierre Mariani dreigt zelfs met een faillissement wanneer België zijn houding niet versoepelt. Houdt de chantage dan nooit op?


DS, 26-03-2012 (Bart Brinckman)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB