Ik denk dat in een bejaardentehuis wel meer taken zijn dan enkel zware fysieke taken. Ik denk bij voorbeeld aan wassen, bedlinnen vervangen, maaltijden verzorgen, bewoners eten geven, briefing aan verpleegkundigen, medicatiebedeling, overleg met een arts, activiteiten begeleiden, palliatieve zorgen, stervensbegeleiding, en zo meer. Bij de twee laatste voorbeelden hoop ik duidelijk te maken dat "een praatje maken" wel degelijk belangrijk is in deze sector.

Ik denk dat er dus wel degelijk kansen zijn om in een beroep als bejaardenverzorging andere taken op te nemen. Het is ook voor een deel een kwestie van willen denk ik dan. We kunnen blijven sakkeren op onze zware taken en ons laat pensioen, of we kunnen proberen er het beste van te maken, zodat het voor onszelf en de maatschappij de beste oplossing wordt. Niet in elk beroep kan dat, maar ik denk dat we eerst de opties in een beroep zo goed mogelijk moeten bekijken. Zo kunnen er veel mensen zich heroriënteren op hun eigen vakgebied waardoor het hen comfortabeler wordt, en tegelijk ook de maatschappij er baat bij heeft.

Het argument over de mentaal zware beroepen vind ik nogal kortzichtig. Is het onze eigen schuld als we een mentaal zwaar beroep kiezen? Dat kunnen we even goed terugkoppelen naar de fysiek zware beroepen. Dat is dan toch ook hun eigen schuld?
Dit alles neemt niet weg dat deze beroepen broodnodig zijn, van dakwerker tot slachtofferhulp. Ik denk dat we de impact van al deze beroepen niet mogen onderschatten.
Ik herhaal nogmaals dat ik wel akkoord ben dat zware beroepen zoals in de bouw een verlaagde leeftijd verdienen. Maar ergens moet men de lijn trekken, dus ik vind dat (zeker) het beroep van bejaardenverzorger geen aangepast programma moet krijgen.