Vooraleer ik mijn mening over het artikel weergeef, wil ik persoonlijk iedereen bedanken die opkomt voor de rechten van holebi's in het algemeen. Ik denk dat het vandaag in de samenleving niet altijd even makkelijk is om iedereen te aanvaarden zoals die is, zeker niet wanneer enkel de extreme en soms foute kant van homoseksualiteit in de media het meest wordt belicht.
Zelf sta ik hier ook enorm kritisch tegen omdat het eigenlijk voor anderen vaak kansen verpest op een 'normaal' leven met als enige verschil dat je partner hetzelfde geslacht heeft!

Daarnaast wil ik ook even stilstaan bij de complexiteit van het onderwerp rond homosekualiteit en het homohuwelijk. Ik vind natuurlijk dat homoseksuelen ook het recht moeten krijgen om te kunnen trouwen, het zijn ten slotte ook maar gewone mensen. Ik begrijp dat niet iedereen hiervoor te vinden is, en dat is ook normaal. Veel mensen moeten beetje wennen aan het nieuwe idee dat ook deze mensen kunnen trouwen. Maar dat is geen reden om het nog steeds te aanzien als een wet tegen de natuur volgens velen (zowel gelovigen als niet-gelovigen). De paus en het katholieke geloof blijft natuurlijk bij zijn standpunten, wat ik volkomen accepteer en respecteer. Maar ik vind dat zij ook moeten openstaan voor nieuwe ideeën, net zoals er ook andere godsdiensten zijn. Er wordt niet gevraagd dat zij dit aanvaarden, maar vooral dat zij proberen om het niet als iets onmenselijks te aanzien.

Als ik dan kijk naar leerlingen uit het secundair onderwijs, denk ik vaak dat zij een totaal verkeerd beeld hebben over homoseksualiteit. Zeker omdat zij hier in de school ook niet over worden ingelicht. Tijdens stages heb ik al vaak homojongeren in de klas gehad en ik vind het zelf enorm boeiend om te zien hoe zij eigenlijk meedraaien in het geheel. Ik vind het dan ook zeer jammer dat ik de klassen niet beter ken om hier meer over te weten te komen. Leerlingen durven zich ook niet volledig uitspreken hierover, of zichzelf tonen. Dat is deels door de media! Zelf ben ik ook homo, ik voel mij ook redelijk aanvaard in mijn omgeving, al zal ik er nooit volledig mee te koop lopen. Wegsteken kan ik het natuurlijk niet, maar ik zal het ook nooit zomaar in grote groep toegeven of over beginnen. Maar als toekomstig (en homoseksuele) leraar wil ik ook de nadruk leggen op het feit dat leerlingen zichzelf moeten kunnen zijn en voor zichzelf moeten kunnen uitkomen, wat het geloof ook zegt. En het christendom zou hier eigenlijk in eerste plaats de jongeren moeten steunen in hun zoektocht naar identiteit in plaats vanuit de eigen standpunten meteen een negatief oordeel te vellen. Want op die manier krijgen we in extreme vormen voorbeelden van zelfmoord, wraakacties, bloedbaden, ... Dit wil ik in de toekomst vermijden door hier ook binnen de scholen aandacht aan te besteden en dat is wat de christelijke standpunten ook zouden moeten verkondigen!