Ouders begrijpen niet waarom Lieselot 15 jaar kreeg en Sanne Smets naar huis mag
dinsdag 13 maart 2012
OOSTENDE/ROESELARE - De ouders van Lieselot De Clercq uit Roeselare vinden het onbegrijpelijk dat Sanne Smets slechts vijf jaar voorwaardelijk kreeg voor het doden van haar baby in haar flat in Oostende. Hun dochter werd vorig jaar voor het assisenhof van Brugge nog veroordeeld tot 15jaar cel voor hetzelfde vergrijp. 'Dit is een klap in ons gezicht. Moord blijft toch moord?'
Het gaat niet goed met Lieselot De Clercq. 'Ze was hysterisch vrijdag, nadat ze gehoord had dat Sanne Smets niet meer naar de gevangenis moet', vertelt haar mama, Carine Mestdagh. 'Het ging net wat beter met ons. We probeerden het proces achter ons te laten. Maar nu zijn alle pijnlijke wonden weer opengereten. Sanne en haar ouders konden vrijdagavond feesten, onze familie is levenslang veroordeeld. Waar is de gerechtigheid dan nog?'
'Mijn kind, schoon kind'
De ouders van Lieselot, Carine Mestdagh en Dany De Clercq, hebben het assisenproces tegen Sanne Smets vorige week in Leuven aandachtig gevolgd. 'Met tegenzin eigenlijk', vertelt Carine Mestdagh. 'Ik ben al vier jaar in behandeling bij een psychiater om alles te verwerken. Dit proces daar nog eens bijnemen, was eigenlijk te zwaar. Maar uiteindelijk was ik toch te nieuwsgierig.'
Sanne Smets werd schuldig bevonden aan kindermoord, maar kreeg vrijdag slechts 5 jaar voorwaardelijke celstraf. Daardoor hoeft ze niet meer terug naar de gevangenis. 'Mijn man en ik hadden ook gehoopt op vrijspraak voor Lieselot. Thuis hadden we een kamer speciaal voor haar klaargemaakt, fris geschilderd, bed opgemaakt. Die kamer wacht nog altijd op Lieselot, maar het mocht niet zijn voor haar.'
Waarom, dat weten haar ouders niet. 'Wel weten we dat op het proces alleen maar slechte dingen verteld werden over Lieselot. Wij zijn niet van het principe mijn kind schoon kind, maar dat was er vér over.'
De opgetrommelde getuigen schetsten inderdaad geen fraai beeld van Lieselot De Clercq. Op haar achttiende trok de jonge vrouw in bij een man van wie de vrouw op datzelfde moment aan het bevallen was van hun tweede kind. De jaren nadien zwierf ze van liefje naar liefje. Ze leefde grotendeels op hun kosten.
Vermagerd
De advocaten van Lieselot De Clercq pleitten dat het ging om een geval van zwangerschapsontkenning. 'De jury heeft dat niet willen geloven. De gerechtspsychiater zei zelfs vlakaf dat zoiets niet bestaat, terwijl hij in een interview in Dag Allemaal later het tegenoverstelde beweerde. Ik heb daar al dagen en nachten opzoekingen naar gedaan: het bestaat wél', zegt Mestdagh overtuigd.
Ze blijft ervan overtuigd dat haar dochter niet wist dat ze zwanger was. 'Twee weken voor de bevalling had ze haar regels nog. De laatste keer dat wij haar zagen, een dikke maand voor de bevalling, was er niets aan haar te zien. Ze was zelfs vermagerd. En niemand van de twintig getuigen op het proces heeft kunnen zeggen dat ze vermoedden dat Lieselot zwanger was. In tegenstelling tot bij Sanne.'
Mestdagh weet dat niet alle dossiers van babydoding hetzelfde zijn. 'Maar moord blijft moord, toch? In Brugge krijg je daarvoor 15 jaar, in Leuven ga je daarvoor blijkbaar vrijuit. Een klap in ons gezicht.'
Toch vindt Mestdagh niet dat Smets de cel in moet. 'Sanne is bij de bevalling in paniek geraakt, net als Lieselot. Ik vind het goed dat zij nu in therapie aan zichzelf kan werken. Maar onze dochter dan? Lieselot is geen kindermoordenares, zoals de jury heeft geoordeeld. Zij heeft haar baby nooit verstikt, wel achtergelaten. Voor ons is dat schuldig verzuim, geen moord. En toch moet zij de cel in, zonder enige begeleiding. Ik verwijt Sanne niks maar als je de vergelijking maakt, komt Lieselot er toch heel bekaaid vanaf.'
www.destandaard.be dinsdag 13-03-2012
Is dit nu een voorbeeld van hoe het foutloopt in ons rechtssysteem of is het een voorbeeld van hoe je elke zaak apart moet bekijken en behandelen?
Ik begrijp dat de ouders van Lieselot De Clerq het hier moeilijk mee hebben. Vooral omdat er zo'n groot verschil is tussen de twee straffen. Daar waar de ene 20 jaar effectief krijgt,heeft de andere maar 5 jaar voorwaardelijk.
Toch is het moeilijk een vergelijking te maken tussen deze twee zaken. Zo toonde Sanne wel berouw maar weten we hierover weinig tot niets bij Lieselot.
Persoonlijk vind ik dat je elke zaak op zich moet bekijken. Het is uiteindelijk ook de jury die het laatste woord heeft. Heel erg voor Lieselot maar weinig aan te doen vrees ik...