Wat een vreselijke gedachte is dit? Een kind na de geboorte doden, dit vind ik onmenselijk! Ik denk dat je je kind voor het eerst in handen kan nemen na de geboorte, je eerste reactie als ouder is: 'ik ga heel goed voor jou zorgen!'
Daarbij komt nog dat ik dit geen abortus vind. Als je voor de geboorte al weet dat je het kind toch niet kan houden om bepaalde medische redenen, dan vind ik abortus toelaatbaar. Akkoord, het is nog onnatuurlijk en dat zal het altijd blijven, maar dan kan je het wel begrijpen. Maar eenmaal het kind geboren is, vind ik het een vorm van euthanasie. Je beslist over het leven van een pasgeboren baby. Natuurlijk, als het kind ten dode is opgeschreven en je kan er niets meer aan veranderen, is dit wel een motief om euthanasie toe te passen. Maar dan moeten de dokters de ouders wel zeer goed inlichten over de ernst van de situatie en de zware psychische gevolgen als je euthanasie laat toepassen. En dan nog kunnen de ouders beslissen het kind te houden, het doet altijd pijn als je een kind moet afgeven.

In het artikel geven ze ook het voorbeeld van het syndroom van Down. Zoals iedereen zegt, dit kan je tegenwoordig al tijdens de zwangerschap opsporen. En dan nog, deze kinderen zijn toch geen last voor onze maatschappij?! Dan zou je elke gehandicapte een last voor de maatschappij moeten noemen. Deze mensen zullen blij zijn! De zorg en voorzieningen voor deze mensen is zo sterk geëvolueerd dat ook zij zonder problemen kunnen functioneren in onze maatschappij.

Ik zeg wel: als het kind geen toekomst heeft, dan kan hierover gediscussieerd worden. Maar als het kind kan leven, waarom niet? Laat het dan toch leven!