Ik ben ermee akkoord dat zittenblijven absoluut geen ideale oplossing is.
De verwijzing naar het Zweeds onderwijssysteem waar er sterk gedifferentieerd wordt is dan ook terecht. Dit lijkt me in veel opzichten en voor veel leerlingen (niet enkel voor de zwakkeren) een goed systeem.
De discussie over het nut van zittenblijven moet sowieso gevoerd worden maar naar mijn mening moet er nog veel veranderen aan ons onderwijssysteem voor we ons nog maar een klein beetje kunnen vergelijken met het Zweedse systeem.
Om nu, met ons huidige onderwijssysteem, het zittenblijven af te schaffen, lijkt me een brug te ver. Wat moet er dan met de leerlingen gebeuren die om welke reden ook niet volledig meekunnen met de rest van hun leeftijdsgenoten? Als je ze toch laat overgaan naar het volgende jaar, gaan ze zich daar dan wel beter voelen?

Ik hoorde net van een bevriende leerkracht die gisteren oudercontacten had:

Hij vertelde de ouders van een van zijn leerlingen dat hun zoon (15 jaar) niet zou mogen overgaan naar het volgende jaar als hij zich niet meer zou inzetten. Hij had nog heel wat tekorten die hij met een goede score voor dagelijks werk en met de examens in juli nog zou kunnen ophalen als hij erg zijn best zou doen. Hij vertelde erbij dat er niks mis is met de capaciteiten van hun zoon, alleen zijn inzet was vaak ver zoek.
Als repliek gaven de ouders dat ze het daar niet mee eens zijn want dat ze op het nieuws gehoord hadden dat het geen zin heeft om kinderen te laten blijven zitten. Daar sta je dan als leerkracht!