Het voorschrijven van antipsychotica aan jonge kinderen is ten zeerste af te raden. Hun soms dodelijke bijwerkingen wegen harder op tegen de positieve effecten die ze teweeg zouden moeten brengen. Enerzijds kan ik er wel inkomen dat er meer stress heerst onder jongeren de dag van vandaag. Schoolwerk weegt vaak zwaar op jongeren en valt soms moeilijk te combineren met hobby’s die ze uitoefenen. Deze hobby’s zijn vaak broodnodig voor kinderen die hun energie kwijt moeten na de ganse dag achter de schoolbanken te hebben gezeten. Anderzijds zou men dit meer moeten relativeren en niet meteen naar de harde middelen grijpen. Ik stel me dan ook vragen bij de manier waarop ouders hiermee omgaan. Sturen ouders hun kind gemakkelijkheidshalve naar de dokter in plaats van zelf hun verantwoordelijkheid op te nemen, of wat is er gaande?
In het artikel spreekt men over bipolaire stoornis. Wat mij opvalt is dat men de dag van vandaag voor alles een naam heeft. Vroeger noemde men kinderen die aan zo’n bipolaire stoornis zouden lijden simpelweg lastpakken. Ik heb de indruk dat men deze term gewoon wil verdoezelen en er dan maar een moeilijke medische term tegenaan smijt.