Persoonlijk kan ik mij ook wel ergens vinden in een aparte jeugdbeweging voor allochtone jongeren.
Ik ben zelf ook leidster bij de KLJ en wij hebben sinds dit werkjaar 7 allochtone kinderen, die elke zondag naar de KLJ komen.
Twee kinderen van de zeven hebben de Nederlandse taal onder de knie. De andere vijf kinderen spreken geen Nederlands. Dit bemoeilijkt de activiteit terwijl we de uitleg geven en terwijl we de activiteit uitvoeren. Hier lijdt het leidingteam onder, maar ook vooral de andere leden. Zij worden ergens geremd in hun spelen. Ook de ouders van de kinderen spreken geen Nederlands, dit was het eerste struikelblok. Zij weten niet wat een jeugdbeweging is, zij denken dat wij een kinderopvang zijn. En vinden het raar dat wij op zaterdag niet ‘open’ zijn.
Maar wat ik het ergst vind, is dat onze 'gewone' leden op zondag niet meer naar de KLJ komen. Wij hebben hen persoonlijk gevraagd wat de reden is. En deze is de allochtone jongeren. Zij domineren de namiddag en maken het onaangenaam voor de andere leden.
Ligt dit aan ons als leiding? Ja, dat kan. We hebben al verschillende methoden gehanteerd en hebben dit al meermaals besproken op vergaderingen, maar weten niet wat we nog kunnen doen. We zijn met de jeugddienst van het dorp gaan praten, met het provinciaal bestuur van KLJ en hopelijk komt hier binnenkort een oplossing voor. Want deze manier van werken, werkt absoluut niet motiverend.
Als er dan een aparte jeugdbeweging komt voor die allochtone kinderen, kunnen zij zich hier eerst wat meer integreren in onze cultuur en maatschappij. Om dan bijvoorbeeld na verloop van tijd zich te wenden tot een jeugdbeweging in een dorp.