Op zich verbaast het mij niet dat er zoveel jongeren op zoek gaan naar psychologische hulp.
Vanaf de geboorte wordt er van een kind in mijn ogen zeer veel verwacht. Dit verwachtingspatroon neemt in de loop der jaren steeds sterker toe. Vele ouders leggen hoge eisen op, zetten het kind onder druk. Ze moeten constant presteren.
Niet enkel ouders hebben hoge verwachtingen in hun kind, maar ook scholen. Scholen willen uiteraard de jongvolwassen zo goed mogelijk klaarstomen voor de maatschappij, maar dit klaarstomen houdt zeer veel in voor de student. Ze moeten constant werken, werken, werken.
Ook vele studenten beginnen bijvoorbeeld aan de examenperiode met de instelling dat ze verplicht zijn om zeer goede resultaten te halen. Ik kan dus goed begrijpen dat studenten veel schrik hebben om te falen en hierdoor kan er dus negatieve stress optreden. Dit kan uiteraard zelfs een depressie tot gevolg hebben.
Wanneer deze studenten dan eindelijk hun welverdiende diploma hebben behaald, komen ze spijtig genoeg in een vergelijkbare situatie terecht. Dit is in mij ogen nu eenmaal de algemene tendens in onze maatschappij. Wij leven om te presteren.