Als leerkracht worden we overspoeld met begrippen als betrokkenheid, werkelijkheidsnabijheid en vooral diversiteit. In onze vrije tijd zou daar dan totaal geen rekening mee gehouden moeten worden. Jeugdbewegingen moeten een afspiegeling zijn van de wereld waarin we leven. Er hoeft geen onderscheid gemaakt te worden tussen groot en klein, arm en rijk, Belg of allochtoon.
Als allochtone kinderen naar een aparte jeugdbeweging gaan, worden ze nog meer in een vakje gestopt. We benadrukken dan dat ze ‘anders’ zijn.

Een jeugdbeweging is net de ideale manier om in contact te komen met leeftijdsgenoten. Ik heb er zelf vrienden voor het leven ontmoet, die ik op een andere manier nooit had leren kennen.
Het is wel een feit dat kinderen van allochtone afkomst minder snel de weg naar KLJ, scouts of chiro vinden. Dat is dan net het punt waaraan gewerkt moet worden. Door een aparte jeugdbeweging op te richten leggen, geven we het idee van diversiteit in onze samenleving op. Dat is zeker geen ideale oplossing.

Zoals Nic hieronder al aanhaalt, is een aparte jeugdbeweging praktisch heel moeilijk te realiseren. Je kan moeilijk voor elke nationaliteit een aparte jeugdbeweging oprichten. Onze chiro ligt vlak bij de grens met Nederlands. Wij hebben dan ook verschillende Nederlandse kindjes als lid. Het zou heel gek zijn om hen naar een aparte jeugdbeweging te laten gaan. Waarom zouden we dat dan wel organiseren voor andere allochtonen? Waar leg je dan ergens de grens?