De laatste tijd vestigt men meer en meer de aandacht op de gevaren van verkeerde eetgewoonten. Onlangs zag ik nog een reportage over suikers in voeding en ik schrok er eerlijk gezegd wel van dat er zoveel suikers in voeding verborgen zitten. Suikers zitten niet alleen in frisdranken en in snoep, maar ook in produkten, waarvan je het niet zou denken, zoals bijvoorbeeld ketchup. Ik dacht altijd dat het een gezonder alternatief voor mayonaise was(bij frietjes bijvoorbeeld), maar nu blijkt dus dat je dat ook maar beter achterwege laat (én de frieten ook natuurlijk).

Wanneer ik wat meer tijd heb tijdens het winkelen, dan lees ik de etiketten van de produkten vooraleer ik ze in mijn winkelkarretje laad. Ik koop redelijk bewust (vooral vers), maar ik laat mij soms ook vangen door het feit dat ik gewoon eens zin heb in iets lekkers en ja, gewoonlijk behoort dat iets niet bepaald tot de meest gezonde categorie. Ik ben geboren in een familie waar geen zondag voorbij ging zonder familievisite mét taart. Aan een goed cijfer op het rapport of op een toets werd al eens een lekkernij gekoppeld. Het is een gewoonte die ik grotendeels heb behouden, voor mezelf dan toch. Ik zal eerder een voorgerecht laten staan dan een dessert. Ik geef toe dat ik een zoetekauw ben. Dit wil niet zeggen dat ik er maar aan toegeef om dag in, dag uit te smullen. Een evenwicht zoeken, daar ligt volgens mij de sleutel. Het is goed dat we geïnformeerd worden over de gevaren van een verkeerde voeding en ik denk dat vooral jonge ouders en toekomstige ouders daar heel bewust mee moeten omgaan. Goede of slechte eetgewoonten kan je van jongsaf kweken. Eens je een slechte gewoonte hebt, is het veel moeilijker om daarvan af te geraken.

Ik ga er bijgevolg volledig mee akkoord dat snoepautomaten uit schoolgebouwen en van speelplaatsen moeten verdwijnen. Het is al erg genoeg dat jongeren meer en meer beroep moeten doen op de broodjeszaken in de omgeving van de school om iets tussen die kiezen te hebben 's middags, dat ze hun heil niet moeten gaan zoeken in Marsen en Leo's om hun honger tijdens de speeltijd wat te stillen. Iedereen weet ondertussen dat een stuk fruit of een zuivelprodukt gezonde alternatieven zijn en ik denk dat er ondertussen op dat gebied al veel inspanningen geleverd worden in het onderwijs. Ik ken een directeur die elke week naar de supermarkt rijdt om daar de bestelling 'fruit van de week' op te halen voor de lagere school. Fruitmama's en -papa's schillen en persen het fruit dat het een lieve lust is om alles op tijd klaar te hebben voor de eerste speeltijd.

Het is positief dat op school werk wordt gemaakt van informatie rond gezonde voeding, want dikwijls zijn ouders zich van geen kwaad bewust. Er zijn nog steeds mensen die denken dat, zolang je niet verdikt, je kan eten en drinken wat je maar wil en zoveel je maar wil. Ze willen het zelfs niet horen dat het allemaal niet zo onschuldig is als het lijkt. 'Ik mag eten wat ik wil, er komt bij mij geen grammetje bij', zeggen ze dan fier. Misschien zijn het net die mensen die extra moeten opletten, omdat ze geen zichtbare aanwijzing hebben dat ze fout bezig zijn.

Een ding waar ik verder mijn bedenkingen bij heb is dat men enerzijds de bevolking wil waarschuwen en de verkoop van suiker aan banden wil leggen, maar anderzijds druipt de stroop bijna uit je tv. Kijk maar eens naar de reclame waarmee we willens nillens om de haverklap opgezadeld worden. Magnum, Bueno, Leo..., de familie is groot en breidt steeds maar uit. Het mag voor mijn part allemaal van het tv-scherm verdwijnen. Kinderen die nog geen reclame hebben gezien over Kindersurprise, zullen niet weten dat in de chocolade eieren speelgoedjes verborgen zitten. De mama's zullen zich niet schuldig meer voelen als ze weigeren die snoep te kopen. In de reclame zien ze alleen maar blije kindergezichtjes en al even gelukkige vrijgevige ouders. Laat het dat nu net zijn wat de sluwe reclamemakers willen, namelijk dat we geloven even goede ouders te zijn als in de filmpjes wanneer we onze kinderen de chocolade (of andere snoep) geven. Het is een niet-bestaande behoefte die wordt gecreëerd (een kind heeft geen chocolade nodig om gelukkig te zijn) en wij gaan daar gretig op in. We willen onze kinderen toch alles geven wat ze 'nodig' hebben? Willen we niet allemaal de supermama en superpapa zijn uit de reclamefilmpjes? De keerzijde van de medaille, en veel minder idyllisch, is wel dat het ook die kinderen zullen zijn die hun ouders 's nachts uit hun slaap zullen houden omdat ze tandpijn hebben. Volgens onze tandarts zijn er steeds meer kleuters die al rondlopen met tandvullingen omdat ze bijna van in de wieg al gesuikerde dranken kregen en snoep. Dat is dan misschien toch ook wel iets om over na te denken.