Dit zijn zeer opvallende cijfers, die mij toch even deden schrikken. Test-Aankoop heeft het hier over een belangrijk probleem van de voorbije jaren.
We leven tegenwoordig in een kennismaatschappij waar alles ‘better, faster, stronger’ moet. Iedereen moet steeds maar presteren, beter worden en overal goed in zijn. Dat is niet haalbaar en zeker niet gezond. Er zijn blijkbaar veel mensen die zich door een soort ideaal laten leiden en met zichzelf in de knoop liggen als er iets niet goed gaat.
Vroeger in de productiemaatschappij was er een duidelijke scheiding tussen werk en privé. Tegenwoordig neemt iedereen zijn werk mee naar huis en zijn privéproblemen mee naar zijn werk. Er is geen duidelijke scheiding meer en dat zorgt voor verwarring.

We weten niet hoe we met die psychologische problemen en depressies moeten omgaan. Er rust inderdaad een groot taboe op, dat dringend onderbroken moet worden.
Veel mensen zijn erg goed in pessimisme, terwijl je eigenlijk moet proberen de zaken optimistisch te bekijken. Ik denk dat het belangrijk is om te leren relativeren. Niemand is perfect, maar we moeten leren gelukkig te zijn met wat we hebben.

“Everybody is a genius. But if you judge a fish by its ability to climb a tree, it will live its whole life believing that it is stupid.” - Albert Einstein