Ik wil alleen maar zeggen dat je het niet kan maken dat je sommige mensen laat werken tot ze er letterlijk bij neervallen en anderen met alle middelen het gemak laat om zelf te kiezen of ze al dan niet blijven werken. Als er langer moet gewerkt worden, dan door iedereen. Anders moet men het anderen ook mogelijk maken om op 56 of 58 jaar uit te stappen met dezelfde rechten (dus mensen die zware lichamelijke arbeid gedaan hebben). Gelijke rechten en plichten voor iedereen dus. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn.
Mieke Van Hecke heeft het ook over mensen die uitgekeken zijn op hun job en een oplossing zouden kunnen vinden in het opnemen van 'opgespaarde ziektedagen'. Misschien denk ik verkeerd, maar ik dacht altijd dat ziektedagen dagen zijn waarop men niet gaat werken omwille van ziekte. Geen zin hebben in werken, staat bij mij nog altijd in een andere categorie. Al die uitzonderingen die gemaakt worden, dat vind ik regelrechte discriminatie. Ik heb het dan niet alleen over de pensioenleeftijd, maar ook over de pensioenbedragen, de discriminatie van arbeiders t.o. bedienden, enz. Een systeem zonder uitzonderingen is volgens mijn bescheiden mening wel mogelijk, maar wil men het wel?