Ik heb het gevoel dat wij gewoon allemaal een beetje verwend zijn. Wij verwachten te veel van 'gelukkig zijn'. Ik denk dat wij als maatschappij redelijk snel de neiging hebben om 'ongelukkig' te zijn of 'ontevreden' zijn als we niet de top hebben bereikt of als we geen miljoenen op de bank hebben staan (in deze tijd is dat geen garantie dat die miljoenen ook echt nog van u zijn, maar u begrijpt wat ik bedoel). Laat mij die steekproef houden binnen vijf jaar wanneer ik (hopelijk) een vaste job heb, een huis en genoeg inkomen om mijn rekeningen te betalen en mijn kinderen te eten te geven, dan zal ik met een zeer goed geweten invullen dat ik volkomen gelukkig ben. Daarom dat ik het ook schandalig vind dat we in deze tijden spreken van een crisis!