actualiteitsforums - Enkele post bekijken

Verloren geloofwaardigheid

Marc Verwilghen komt met de staart tussen de benen terug naar de Belgische regering. Het internationaal sollicitatiegesprek is andermaal verkeerd afgelopen. Kandidaat Verwilghen is gezakt. De ambitie van onze minister van Economie om mensenrechtencommissaris te worden bij de Raad van Europa, moet dus worden opgeborgen. Op het eind van deze pijnlijke vertoning blijven nogal wat mensen met blauwe plekken achter. Om te beginnen Verwilghen zelf natuurlijk. Een evacuatie van de man zou weliswaar niet meer dan een logische stap geweest zijn in de watervalcarrière van de Witte Ridder uit het Dutroux-tijdperk. Van minister van Justitie over minister van Ontwikkelingssamenwerking tot minister van Economie en Energie, een portefeuille die niet bijster veel voorstelt. Maar de radeloosheid waarmee de populaire liberaal op zoek is naar een reddingsvlot uit het paarse schip, wordt meer dan beschamend. De heldere vraag van een Nederlandse sociaal-democraat aan Marc Verwilghen ,,waarom u postuleert als ik zie dat u nog nooit met mensenrechten bezig bent geweest'', bleef onbeantwoord.

Niet alleen Verwilghen komt beschadigd uit het verhaal. Ook de CD&V'er Luc Van den Brande, die na vele jaren nog eens de nationale pagina's van de kranten haalde, liet zich van zijn smalste kant zien. Zeurend over het feit dat de VLD zijn belangrijke ik niet had geraadpleegd, ging hij dwarsliggen. De Poolse kandidaat was zoveel beter. Dat zag toch iedereen. Van den Brande blijft beter op de regionale pagina's.

Gevolg van de tussenkomst van de gewezen Vlaamse premier is dan weer dat België een belabberd figuur sloeg bij de Raad van Europa. Mede geholpen door de Vlaminghatende FDF'er Eric Libert, die een tegennatuurlijk monsterverbond sloot met Van den Brande, gingen we in perfect gespreide slagorde ten strijde. Leden van de Raad van Europa die in Verwilghen wél een valabele kandidaat zagen, krabden zich niet begrijpend in het haar. ,,Nooit geziene vertoning'', luidde het. ,,België exporteert zijn problemen''.

Er is maar één relatieve winnaar van dit debacle. VLD-voorzitter Bart Somers kan de ambitieuze Jean-Marie Dedecker nog wat langer in de wachtkamer laten sudderen. Een mogelijke stoelendans of broederstrijd wordt, even toch, uitgesteld. Maar ook Somers weet dat dat maar tijdelijk soelaas is.

Marc Verwilghen wordt dus weer minister. Ook al weet de halve wereld dat hij weg wil. Met mensen als Marc Wilmots hebben we dus senatoren die tegen hun zin senator moeten blijven, met mensen als Verwilghen ministers die volop op zoek zijn naar een andere baan. En dus geen enkele geloofwaardigheid meer genieten. Dat is zielig voor Verwilghen. Maar dat is vooral een drama voor de politiek. In de PS, zo riep Elio Di Rupo uit, is er geen plaats voor parvenu's. In de regering nog veel minder.

DS, 06-10-2005