Het valt me op dat de reacties hier harder zijn dan die van de ouders. Ik hoorde de ouders op de radio getuigen dat ze niet boos waren op de chauffeur, want die deed het zeker niet met opzet. Ze wilden alleen weten waarom hij was doorgereden.

Ten eerste vind ik dat een ongelooflijk dappere reactie van de ouders. Onder die enorme emotionele stress staan en dan nog zo nuchter kunnen reageren, dat is knap en bewonderenswaardig. En het is waar dat het die mensen zijn die hier het ergste slachtoffer zijn. Zij moeten leven met een dochter minder en dat is iets wat je nooit meer te boven komt.

Maar ten tweede wil ik toch ook vermelden dat dit ook niet simpel is voor de chauffeur. Ik durf persoonlijk geen uitspraken te doen over hoe ik zou reageren in dit soort situaties. Ik durf dit niet omdat het zo uitzonderlijk is. Ik denk dat niemand kan voorspellen hoe hij reageert. De chauffeur zal heus niet van het motto zijn geweest: "Als ik ooit iemand aanrijd, dan rijd ik door." Geen enkele mens is zo. Wat hier is gebeurd, is blinde paniek en ik denk dat paniek een hele vreemde emotie kan zijn. Dus ik denk Evelien, dat je de chauffeur niet te erg mag demoniseren.

Tot slot nog iets over die snelheid en drank en dergelijke. Laat ons hopen dat dit allemaal niet van toepassing was. Dat maakt het voor zowel de nabestaanden als de chauffeur nog een stuk erger. Ik denk niet dat iemand van ons er die nacht bij was en ik vind dan ook niet dat we veronderstellingen moeten maken over hoe dit allemaal net gebeurd is. Er zijn twee jonge vrouwen gestorven. Ik denk dat de familie meer heeft aan steunbetuigingen, dan aan beschuldigende woorden voor de chauffeur.