Ik zeg het niet graag, maar ik kan alleen maar vaststellen - hoewel ik toch weer niet wil veralgemenen - dat elementaire beleefdheid dikwijls niet meer gekend is. Sommige leerkrachten willen vooral 'modern' overkomen en voor hen hoeft het allemaal niet te stijf en volgens het boekje. Zo'n houding is natuurlijk nefast voor diegenen die wel houden aan hoffelijkheid en beleefdheid. Zij worden dan bestempeld als 'ouderwets' of worden vergeleken met niet zo fraaie persoonlijkheden uit de geschiedenis. Het heeft niet alleen te maken met 'u' of 'jij' zeggen. Ook 'pardon' zeggen blijkt definitief tot de geschiedenisboeken te horen. Mensen geeuwen zonder hun hand voor hun mond te houden, ze boeren er maar op los, ze lopen je half omver, ze trappen je op de voeten, enz. Het lijstje met onhebbelijkheden is hiermee lang nog niet af. Leerlingen begroeten leerkrachten met 'hoi', 'hi' of 'hallo'. Ik kan het niet laten, maar begin dan steevast het liedje van K3 te zingen ('Wie heb ik aan de lijn, hallo, hallo,...). Het komt tof over, dat lijdt geen twijfel, maar ik vind wel dat we jongeren op het hart moeten drukken dat er zoiets bestaat als een verschil, met name het verschil hoe ze zich gedragen of hoe ze omgaan met hun vrienden en familie en anderzijds hoe ze zich normaal gedragen tegenover onbekenden, ouderen, leerkrachten, ... Als we alles maar toelaten (want dat is altijd het gemakkelijkste), dan kunnen we het de jongeren binnen enkele jaren ook niet kwalijk nemen als ze niet weten hoe het eigenlijk wel hoort. Theoretisch gezien zou een goede opvoeding al van in de wieg moeten beginnen, maar spijtig genoeg maken sommige ouders er geen tijd meer voor, ze schuiven het opvoeden af op de leerkrachten. Laat ons er dan de moeite voor doen en er de tijd voor nemen. Ik heb zelf de ervaring dat het loont, zelfs op zeer korte termijn.