Ik ben het volledig eens met onderstaande meningen. Het is niet omdat iemand een moeilijke jeugd gehad heeft, dat hij/zij begint met pesten. Er zijn nog andere redenen. Bij mij was er in het middelbaar een meisje dat anderen uitkoos om te pesten. De reden waarom ze dat deed, was omdat ze wilde opvallen. Ze wilde constant in de belangstelling staat en had graag dat iedereen haar kende. Ik denk ook dat het was uit schrik om zelf gepest te worden. Na een tijdje was het slachtoffer naar de directie geweest en het pesten stopte, maar de pester had al een ander slachtoffer uitgekozen. Het leek wel een soort van bezigheidstherapie die ze beoefende omdat ze school op zich saai vond. Op die manier had ze, volgens haar althans, iets leuks om handen.
Volgens mij zijn er dus ook andere redenen voor een pestgedrag. Het is de taak van de leerkrachten en de ouders om op tijd op te treden wanneer ze zulke ontoelaatbare gedragingen vaststellen. Het is niet altijd gemakkelijk om pestgedrag te ontdekken. De meeste slachtoffers schamen er zich voor of de volwassenen durven niet in te grijpen uit schrik voor eventuele represailles.
Pestgedrag wordt niet enkel bij jongeren vastgesteld. Je leest de laatste tijd veel in de kranten over volwassenen die op hun werk worden gepest en die er zelfs zo diep van in de put geraken dat ze overgaan tot wanhoopsdaden. Gelukkig zijn de hogere instanties zich meer en meer bewust van dergelijke praktijken en worden de schuldigen gestraft. Jammer genoeg is het dan voor het slachtoffer wel meestal te laat. Hopelijk gaan de ‘gepesten’ voortaan sneller hulp inroepen zodat ze sneller kunnen geholpen worden. Toch vrees ik dat pesten nooit helemaal zal verdwijnen.