The Liberal Democrats (Nick Clegg), die sinds begin mei 2010 in een coalitie zitten met The Conservatives (David Cameron), hebben de laatste maanden (en zeg maar gerust het laatste jaar) op veel onbegrip en ongeloof gestuit van haar kiezers. Beloftes die niet werden vervuld (het schrappen van de schoolkosten, die in feite zijn verdrievoudigd en het verdedigen van de NHS, waar ze uiteindelijk Cameron zijn gevolgd als een schoothondje) zorgt er nu voor dat de geloofwaardigheid van The Lib Dems nog nooit zo laag is geweest sinds het oprichten van de partij in 1988.

De een zijn dood is de andere zijn brood, denkt Cameron. Hij voelt meer dan ooit de hete adem in zijn nek van de Conservative Eurosceptics, die resoluut tegen het gedachtegoed van The Lib Dems zijn. Bovendien wint de United Kingdom Independence Party (UKIP) van Nigel Farage aan populariteit in Great Britain, waar Cameron maar al te graag een graantje van wilt meepikken door duidelijk en volledig tegen de opinies van Nick Clegg (en diens partij) te zijn.

We mogen niet alle Britten over dezelfde kam gaan scheren. Er zijn nog genoeg Britten die geloven in de Lib Dems en diens standpunt(en) over de voordelen van de EU.
De beruchte uitspraak van Nigal Farage over Herman Van Rompuy vonden ook niet alle Britten zomaar gepast, ook niet de zogenaamde Eurosceptics.

Ik sta volledig achter de mening van The Lib Dems op dit vlak en vrees dat Cameron een smerig spel aan het spelen is om zijn partij en zichzelf in eigen land aan populariteit te doen winnen.