Deze maatregel past perfect in het socialistische gedachtegoed van Di Rupo. Iedereen krijgt een minimuminkomen, betaald door hen die meer willen in het leven en hier voor werken. Met elke soortgelijke maatregel die getroffen word verkleind het voordeel dat je haalt uit een 38 uren week. Voor veel mensen zijn die paar honderd euro die je extra verdient door te werken niet langer voldoende om hen te motiveren. Zeker als je de kosten meerekent die je dankzij onze sociale zekerheid kunt uitsparen. Van een spotgoedkope buzzypas tot het goedkoop huren van een huis ( voor zij die geduld hebben). Dit zijn stuk voor stuk maatregelen die erg belangrijk zijn voor zij die niet (meer) in staat zijn om op eigen krachten een leven voor zichzelf te creëren, maar het legt volgens mij de arbeidsmarkt wel stilaan droog. Het vooruitzicht op werk wordt zo een stuk minder aangenaam. Dit merk je nu al aan het feit dat er zowel werkloosheid als knelpuntberoepen bestaan waar met een kleine opleiding bijna iedereen aan de slag kan gaan.

Een bedrijfswagen is misschien maar een klein extraatje. Niet echt noodzakelijk om een geslaagd leven te leiden. Maar het is volgens mij wel een beloning, verdient door mensen die hun steentje bijdragen aan de maatschappij. Door hen hier op af te rekenen straf je inzet af. Tot de middenklasse behoren wordt zo iets om jezelf te schamen, want waarom zou je werken voor iets dat je ook zonder moeite kan krijgen?

Een socialistische welvaartstaat kan enkel overleven als er genoeg werkende mensen zijn om de niet werkende mensen te ondersteunen. Is dit niet meer in verhouding, dan implodeert het sociale vangnet. Door de middenklasse leeg te zuigen varen we recht de storm in die momenteel Griekenland verwoest. Maar dat zijn zorgen voor later zeker?