Ik verschiet niet meer van de zaken ginder, maar toch blijf ik mij altijd vragen stellen bij deze principes. Het kan toch nooit dat je je eigen kinderen, en zoveel anderen, moet opofferen in functie van het geloof. Op zich kunnen wij als Westerse Christenen dat niet echt vatten, maar dan nog kan ik eigenlijk geen greintje respect opbrengen voor het geloof en zijn opvattingen. Ik walg er zelfs van.
Zelfmoord ten voordele van het geloof en het hogere doel? Zelfmoordaanslagen om iets te bereiken? Ik heb nog niet veel verandering gezien behalve nog meer leed en verdriet. Om nog maar te zwijgen over de groeiende haat tegenover deze mensen. En die haat wordt enorm veralgemeend. Op deze manier blijft die problematiek alsmaar groeien en kan er ook nooit erkenning zijn van andere religies zodat ze allen naast elkaar kunnen leven.