Dit artikel heb ik drie keer gelezen en nog heb ik het gevoel dat de informatie die hierin gegeven wordt zeer vaag blijft. Wanneer we vastgoedprijzen vergelijken tussen verschillende gemeenten in België, dan zijn er dikwijls al torenhoge verschillen. Vergelijk daarnaast in Frankrijk bijvoorbeeld de prijs van een woning in de streek van de Cévennen en een andere in de Provence. Gegarandeerd dat je voor die in de Provence wat dieper in je geldbuidel moet tasten. De gemiddelde prijzen die door Century 21 werden berekend, zijn daarom volgens mij niet echt representatief.

Wanneer je spreekt over een gemiddelde grootte van een Belgische woning van 119 m2, dan is dit waarschijnlijk (naar huidige normen) een gewone rijwoning. Tegenwoordig kiezen de meeste bouwheren voor licht en ruimte. Huizen kunnen niet groot genoeg zijn, liefst nog groter of opvallender dan dat van de buurman. Hypothecaire leningen zijn voor sommige gezinnen zo zwaar dat hun geluk omgekeerd evenredig wordt met de grootte van de villa. Hier en daar zie je de monstervilla's al te koop staan. Ik vermoed dat ze niet werden opgenomen in de studie.

Uiteraard zijn er ook Spanjaarden, Fransen, Italianen, enz. die ook meer plaats nodig hebben, maar ik kan mij inderdaad nooit van de indruk ontdoen dat het gemiddelde huis in het buitenland iets kleiner is dan dat in België. Je zou kunnen stellen dat de behoefte aan grote kamers kleiner is in de warme landen, omdat de mensen daar meer buiten leven. Anderzijds vind ik dat het bouwen van grote huizen in landen als België niet bepaald getuigt van gezond verstand. Kleinere huizen, beperkte ruimtes betekenen voordelen voor het milieu. Een kleine kamer is nu eenmaal sneller warm dan een grote. Ook het onderhoud is voordeliger.

Hoe moeten we deze studie verder interpreteren? Als een boodschap dat we het best met wat minder kunnen stellen? Op die manier hebben cijfers dan misschien toch wel nut.