De lonen van de Belgische werknemers zijn dit jaar (veel) meer gestegen dan die van hun collega's in de buurlanden. Dat stelt de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) in zijn jaarlijkse loonrapport. De oorzaak ligt bij de indexering van de lonen in ons land.

Volgens de wet op de 'vrijwaring van de concurrentiekracht' zouden de Belgische lonen niet sneller mogen stijgen dan in onze drie grootste buurlanden en handelspartners (Nederland, Duitsland en Frankrijk). De loonkloof bedraagt echter 4,6 procent, het hoogste cijfer ooit. Dat melden de Corelio-kranten.

Loonnorm
Ondanks de nationale loonnorm, die sinds 1996 het maximumpercentage aangeeft waarmee de Belgische lonen mogen stijgen, is de loonkostenhandicap die de Belgische bedrijven in 1996 al hadden tegenover hun concurrenten in de buurlanden, groter geworden.

De CRB becijferde dat de loonkloof in 2010 op 3,9 procent lag. In het ontwerp van rapport voor 2011 staat te lezen dat de Belgische lonen sinds 1996 dus met 4,6 procent meer zijn gestegen dan bij de buren. Ter vergelijking: in 2004 bedroeg de loonkloof nul procent.

Indexering
Eén van de oorzaken, is dat er bij de buurlanden geen loonindexering bestaat. Voor de liberalen van Open VLD is het CRB-rapport het sein om de automatische indexering op de onderhandelingstafel van formateur Elio Di Rupo (PS) te leggen. Maar raken aan de index is taboe voor de PS van Di Rupo.

Vincent Van Quickenborne (Open Vld) pleit evenwel voor een intelligente manier om de index te hervormen. "Wij pleiten voor een duurzame gezondheidsindex. Er moet een evenwicht gevonden worden tussen koopkracht en competitiveit. We moeten jobs creëren, dat blijkt ook uit Europese richtlijnen. Zeker ten opzichte van Duitsland moeten wij een tandje bijsteken", aldus de ontslagnemend minister van Economie.

Bron:GVA 7 november 2011

Mening: Uit het artikel dat Fenna postte, blijkt dat onze koopkracht steeds daalt. De prijzen stijgen fors en de lonen stijgen vaak een pak minder, wordt er gesteld. Bij het lezen van bovenstaand artikel dat vandaag in de Gazet van Antwerpen stond, was ik dan ook enigszins verward. Hoe kan het dat onze lonen te snel stijgen als onze koopkracht steeds minder wordt? Na het lezen van het artikel blijkt al snel dat beide dus wel hand in hand kunnen gaan, als je de vergelijking maakt met de buurlanden. Omdat we in België geïndexeerde lonen hebben, stijgen onze lonen contstant omdat de consumptieprijzen stijgen. Aangezien dit in onze buurlanden niet het geval is, stijgen daar de lonen veel minder. Ik stel me dan de vraag: zouden onze buren nog minder koopkracht hebben of zijn daar de consumptieprijzen niet zo hoog? Bovendien staat er nergens vermeld of het hier gaat om brutolonen of nettolonen, wat toch een aanzienlijk verschil maakt.
In ieder geval, vind ik een koppeling van de lonen aan de prijzen van goederen, een goede zaak. Uiteindelijk is het bedrag op je loonbriefje niet het belangrijkste, maar wel mat je met dat verdiende geld allemaal kan doen.