Ik denk dat het voor veel mensen nog steeds een ver-van-mijn-bed show is. Zolang ze zelf geen negatieve gevolgen ondervinden, is het allemaal wel oké (daar duikt het egoïsme weeral op). Inderdaad, het zijn de kleine zaken die veel kunnen veranderen (wortelen uit Kenia? Komaan!) maar hoeveel mensen nemen daar zelfs de tijd voor? Uiteraard zijn er mensen die zich 100% inzetten voor onze planeet, wat ik alleen maar kan toejuichen, maar de andere helft is of gemakzuchtig of pessimistisch ingesteld. 'Het is toch al te laat' of 'Er komt zo dadelijk een bus maar met de auto ben ik sneller'... Ja, zo blijft het natuurlijk een ver-van-mijn-bed show.