Hoe je het ook draait en keert, het is niet meer om als ouder/opvoeder/leraar kinderen/jongeren op te voeden de dag van vandaag. Dit ligt vooral door de evolutie van de samenleving en de mogelijkheden die de overheid biedt!
Ouders willen het ook alsmaar beter doen om hun eigen kind/jongere op het juiste pad te houden, dat het soms de omgekeerde werking heeft. Zeker de fase van de puberteit is het moeilijkste, en daar spreek ik ook uit eigen ervaring. Als jongere vorm je dan je identiteit en wil je een plaatsje krijgen in de samenleving door jezelf te onderscheiden van anderen. Maar tegenwoordig zijn er zoveel keuzes die we kunnen maken, dat het voor jongeren ook niet meer eenvoudig is. Zij krijgen een hele winkel aan mogelijkheden die zij uit kunnen en soms werkt dit wel heel frustrerend en/of verwarrend. En natuurlijk zijn ouders dan niet echt de meest ideale personen die je wilt dat er dan voor jou zijn! Maar zij voelen zich wel bezorgd om jouw pad dat je aan het volgen bent en willen jou helpen, begrijpen en ondersteunen, wat ook normaal is! Jammer genoeg laten velen dit niet toe, wat eigenlijk zeer jammer is! Ouders voelen zich daardoor dan ook achteruitgestoken en dat kan soms vreemde en vervelende situaties met zich meebrengen.
Daarnaast voelen ouders zich ook verplicht voor hun kind te zorgen en hen op het juiste pad te brengen. Daarom geven zij voldoende commentaar en opmerkingen die je dan als jongere niet echt kan hebben! Om maar een stom voorbeeld te geven: ouders zullen er in het begin alles aan doen om ervoor te zorgen dat hun kind met iemand van het andere geslacht naar huis komt. Jongeren die van zichzelf ontdekken dat ze holebi zijn, hebben het redelijk moeilijk met zichzelf en alles om hen heen (niet allemaal), als daar dan nog eens ouders zich komen bemoeien, kan dat wel eens fout aflopen! En zo zijn er nog duizenden voorbeelden.
Als leraar zijn wij ook een deel opvoeder van die leerling die het soms niet altijd even makkelijk hebben. Zij worden ook deels geconfronteerd met die moeilijke periode waarin jongeren zich bevinden. Naar mijn mening sta je daar als leraar om die jongeren iets bij te brengen, maar ook om hun eigen identiteit te laten ontdekken door zo nauw mogelijk op de leefwereld aan te sluiten waar mogelijk! Of vergis ik mij?