De eerste vraag die bij mij opkomt is: Mag dat zo maar?!
Het lijkt mij compleet belachelijk en verschrikkelijk onnodig om de hormonen van dit kind af te remmen.
Ik kan me misschien wel vinden in het idee van de ouders, het gedeelte van 'kiezen wie je bent' is wel een mooi idee van hen, maar daarvoor moet het kind toch niet op deze manier groot gebracht worden?

Door open te staan voor vragen en bedenkingen van je kind, moeilijkheden, gesprekken over iemand worden, ... Kan je kind ook kiezen wie het wil zijn, en wat het wil worden in het leven.

Het lijkt mij zo onredelijk van de ouders dat zij dit niet gewoon op deze manier aanpakken... Volgens mij gaat het kind nu eerder zichzelf verliezen, in plaats van zichzelf vinden.