Ik wil door een laatste reactie nog wel even aantonen dat er een andere oplossing is voor het integreren van anderstalige kinderen in onze scholen.

Als vrijwilliger gaf ik een tijdje Nederlandse les aan kleuters en kinderen uit het lager onderwijs. Er waren kindjes bij die zo goed als geen woord Nederlands spraken.

Hoe ging dit in zijn werk? Wanneer ik op school was, werden de kinderen een voor- of namiddag uit hun klas gehaald. Ik vroeg aan hun juf of meester waarmee ze op dat ogenblik in de les bezig waren. Voor de kleuters waren dat dikwijls de klassieke thema's zoals sinterklaas, herfst... Wel, dan werkte ik ook rond dat thema en gebruikte de tijd en de gelegenheid om dat te doen op hun tempo. Er werden dan spelletjes gedaan, liedjes gezongen, er werd gedanst... Door hen gedurende enkele uren apart les te geven, kregen ze het gevoel dat er rekening werd gehouden met hun eigen capaciteiten op het gebied van taal. Dat wekte vertrouwen, waardoor ze automatisch meer durfden Nederlands spreken.

De kinderen uit de lagere school gaf ik bijvoorbeeld de opdracht om een typisch voorwerp uit hun thuisland mee te brengen. Dat kon ook een foto zijn of iets dat ze zelf (of hun ouders) hadden klaargemaakt. Op die manier ondervonden ze dat er ook van onze zijde interesse was in hun leefwereld. Ze mochten dan in de klas hun voorwerp of hun familie aan mekaar proberen voor te stellen. De kinderen leerden zo van mekaar en begonnen af en toe aan mekaar vragen te stellen.

Het gebeurde ook wel eens dat een kind moeilijkheden had met een bepaald onderdeel van een vak en aan mij vroeg om het nog eens uit te leggen. Het gebruik van het juiste lidwoord bijvoorbeeld is voor hen niet altijd evident.

Ik moet zeggen dat op het einde van het schooljaar de dankbaarheid groot was. Sommigen van hen zitten nu in het secundair onderwijs en behalen goede resultaten. Zo zie je maar dat kinderen zich gemakkelijk aanpassen. Tussen haakjes: ik kostte de ouders niets, want ik deed mijn 'werk' gratis...