Studeren in het hoger onderwijs vergt een aangepaste werkhouding. Zeker wanneer je uit TSO of BSO komt, waar het tempo lager ligt dan in ASO, is het niet gemakkelijk. Het BSO legt vooral nadruk op praktijk, terwijl leerlingen er dikwijls alleen maar belanden omdat ze het niveau van wiskunde en/of talen in ASO of TSO (vb. richting handel) niet aankunnen. Ze worden dan georiënteerd naar een BSO-richting. Doordat ze minder theoretische vakken hebben, is er minder uitdaging om een goede studiemethode te ontwikkelen. Dat laatste is net wat ze nodig hebben om verder te studeren. Het voorbeeld van Krisje laat wel zien dat met genoeg motivatie en inzet veel mogelijk is en dat het tijd wordt dat er niet meer neergekeken wordt op leerlingen die uit het beroepsonderwijs komen.

Beurs:
Ik vind ons onderwijs zeker niet goedkoop. Het begint al in het secundair onderwijs. Je mag al gauw 250 euro per jaar neertellen voor cursussen en boeken. Dan heb je nog geen schoolbenodigdheden zoals schrijf- en tekengerief. Daarbij komen gegarandeerd nog variabele kosten (uitstappen, sportdag, zwemmen, ...).
Verder studeren betekent inschrijvingsgeld, nog meer boeken en cursussen enz. Om een studietoelage te krijgen, mogen de financiële middelen maar zeer beperkt zijn. Veel mensen voldoen niet aan de strenge vereisten en moeten alles zelf betalen. Ik denk dat we er daarom niet zomaar van mogen uitgaan dat hoger onderwijs voor iedereen toegankelijk is.