actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Inge Vervotte verlaat de politiek

Pijnlijk verlies

Op zichzelf is het noch verrassend noch dramatisch dat iemand als Inge Vervotte niet tot de pensioengerechtigde leeftijd in de politiek blijft. Vervotte is niet de eerste en ze zal niet de laatste zijn die na enige tijd zin krijgt in iets anders. Het is haar volste recht. Dat er tussen andere geledingen van de samenleving en de politiek een tweerichtingsverkeer bestaat, is zelfs een goed principe. Als er een probleem is, dan ligt het bij de rekrutering van het politieke bedrijf. Hoe vind je en motiveer je talentvolle, betrokken en gedreven jonge en minder jonge mensen om zich, een tijdlang, voor de publieke zaak in te zetten? Alle partijen, zelfs de meest succesvolle van het moment, voelen scherp aan dat de werfkracht die uitgaat van de politieke stiel, uiterst zwak is geworden.

Omdat de instroom zo karig is, valt ieder verlies aan kwaliteit des te harder op. Wie wil zich nog aan het permanente toezicht van media en publieke opinie onderwerpen als daartegenover niet de macht of tenminste de kans staat om de samenleving te hervormen en te vernieuwen? Naarmate het probleemoplossende vermogen van de politiek taant, kwijnt de interesse voor een politieke carrière. Door de grotere mobiliteit, of wispelturigheid, van de kiezers, is voorafgaande bekendheid de belangrijkste kwaliteit van de aspirant-politicus geworden.

Toch hoeft bekendheid inhoud niet in de weg te staan. Inge Vervotte heeft het vertrouwen dat haar kiezers in haar stelden, niet beschaamd. Haar electorale aanhang bleek ongevoelig voor de conjunctuur van haar partij. Door haar ontslag, solidair met Yves Leterme en Jo Vandeurzen, toonde ze haar onthechting en authenticiteit. Tegelijk stond ze bekend als een dossiertijger, niet als iemand die berekend de aandacht zocht. Kiezers hebben een zesde zintuig voor zulke mensen.

Haar vertrek is wellicht winst voor de zorgsector, maar zeker verlies voor de politiek. Voor haar partij is het nog veel pijnlijker. CD&V is bij de verkiezingen van vorig jaar weer in een existentiële crisis beland. De jongste ontwikkeling in de eindeloze formatie heeft haar situatie nog heikeler gemaakt. Door erin toe te stemmen zonder de N-VA te onderhandelen heeft voorzitter Wouter Beke geen andere optie dan met een verdedigbaar akkoord naar buiten te komen. Een slecht akkoord of een mislukking zou een electorale ramp uitlokken. Maar zelfs als hij in deze heksentoer slaagt, blijft de existentiële vraag voor de christendemocraten levensgroot.

Om beloftevolle mensen naar de politiek te halen, heb je een sterk verhaal nodig. De jongste zoektocht daarnaar, onder leiding van Rik Torfs en Vervotte zelf, leverde alweer niets opmerkelijks op. Ook al blijft ze binnen de zuil, Vervottes vertrek onderstreept de christendemocratische bloedarmoede.

DS, 24-08-2011 (Bart Sturtewagen)