Dat zulke armoede in een rijk land als België nog steeds voorkomt is betreurenswaardig. 1 op de 4 kinderen is een cijfer waarvan ik achterover viel. Als je op straat loopt zie je hier en daar de verschijnselen van armoede terugkomen, maar eigenlijk lopen we liever met onze neus rechtdoor zonder rondom ons te kijken. Velen van ons denken nog steeds "zolang ik het maar niet ben" en die reactie is langs de ene kant begrijpelijk. We denken in eerste instantie aan ons eigen geluk. Nochtans denk ik dat het belangrijk is dat we af en toe eens stilstaan bij datgene wat we hebben. Op die manier zal de solidariteit ten opzichte van de armere bevolking ook toenemen. Toch wordt er al een heleboel gedaan voor de armere medemens hier in België. Ik denk dat het dus belangrijk is om eens goed na te denken waar het probleem juist ligt voor we opzoek gaan naar een nieuwe oplossing.