Ik ga akkoord met gynaecologe en senator Marleen Temmerman wanneer ze zegt dat het belangrijk is, dat vrouwen goed begeleid en geïnformeerd moeten worden over wat hen te wachten staat. Maar om het zo ver te drijven dat je zo’n dergelijke pillen niet meer vrij verkrijgbaar maakt, vind ik net een stap te ver. Ik ga er vanuit dat de meeste zwangerschappen door jongeren worden onderbroken en heb de volgende mening. In de eerste plaats vind ik dat je een ongewenste zwangerschap gewoon moet proberen te vermijden door voorbehoedsmiddelen. Wanneer het toch zo ver is gekomen, is het in mijn ogen aan de ouders om hun kind hierin bij te staan. Zij moeten ervoor zorgen dat het kind wordt ingelicht over de mogelijke gevolgen etc. Spijtig genoeg leven we niet in een perfecte wereld en kunnen niet alle jongeren hier open met hun ouders over praten. In vele gevallen willen de jongeren de baby zelf niet omwille van hun leeftijd en grijpen naar deze pil zodat ze verder met hun leven kunnen, zonder hun ouders,… hierover in te lichten. In dit geval kan er bij de jongere psychologische complicaties optreden, maar kunnen deze op lange termijn niet “genezen” worden? Tegenover wanneer de pil niet meer vrij verkrijgbaar is, wat gebeurt er dan? De jongere durft het thuis niet te vertellen, vindt de moed niet om hier met iemand over te spreken en kan haar zwangerschap dus niet onderbreken. Voor je het weet staat er 9 maanden later een ooievaar met een baby aan de deur. Wat als de ouders het kind aan de deur zetten? De ouders er financieel niet goed voorzitten? Ze een onuitgesproken haat tegenover het kind hebben? Etc. Wat voor een toekomst staat het kind dan te wachten? En een kind kan je niet op lange termijn “genezen” hé. Daar moet je je leven aan aanpassen. Daar moet je elke dag weer zorg voor dragen en kan je niet zomaar even opzij leggen wanneer het je te veel wordt. Denk je dan ook niet dat de moeder op dat moment met psychologische complicaties zal kampen?