'We leven als een grote familie'
Wonen kan een enorme hap uit je budget nemen. Zeker in de stad is wonen erg duur. Het delen van een huis kan een uitweg bieden. Naast het financiële aspect is dat ook vanuit sociaal oogpunt een verrijking. Maar ook in landelijke regio's vind je samenwoners. Goede afspraken zijn cruciaal, zo blijkt.
'Ik woon samen met vier twintigers in hartje Brussel', zegt Gary Hermans (29). Hij werkt deeltijds en combineert dat met een opleiding tot piloot. Hij koos voor samenwonen omdat de formule hem aansprak, ideaal om nieuwe mensen te leren kennen. 'Het financiële speelt ook een rol. In Brussel is wonen heel duur. Als je in een hogere prijsklasse kunt zoeken, vind je grotere ruimtes en meer comfort', zegt Hermans.
Voor een appartement met drie verdiepingen betalen ze samen 1.800 euro. Iedereen heeft een eigen kamer. De badkamer, woonkamer en keuken zijn gemeenschappelijk. Ook toestellen als de vaatwasser en de wasmachine worden gedeeld. 'Niet alleen het materiële is een pluspunt. Het is ook een enorme verrijking. Iedereen heeft wel iets te vertellen. Bovendien is Brussel een bruisende stad en deze manier van wonen laat ons toe daar volop van te genieten. Ons budget is vrij beperkt, we zijn starters. Toch willen we deel uitmaken van het stadsleven', zegt Gary Hermans.
Vrienden
De vier medebewoners van Gary wonen er al langer samen. Van de woongroep waren er twee die elkaar al eerder kenden, de anderen waren nieuwkomers die mee in het woonproject stapten. Hun leeftijd schommelt tussen 26 en 29jaar. Ze zijn afgestudeerd en aan het werk. 'Via internet zag ik dat er een kamer vrijkwam. Ik ging er langs, het klikte en vrij snel nam ik er mijn intrek. Dat is nu ongeveer een half jaar geleden.' Daarvoor woonde Gary Hermans alleen. Het samenwonen bevalt hem prima. 'Je moet er bewust voor kiezen en beseffen dat er veel afspraken nodig zijn. Iedereen moet 'sochtends de deur uit om te werken, dus je moet bekijken wie wanneer in de douche kan. Je raakt daar snel aan gewoon.'
Samen koken gebeurt soms, maar lukt niet altijd. Er is een regeling waarbij iedereen om beurt iets voor de hele groep klaarmaakt en de aankopen zelf betaalt. De beurtrol zorgt voor een evenwicht. Er is geen huishoudportemonnee. Iedereen heeft een plaats in de koelkast en betaalt zijn eigen aankopen.
'Ook dat was even wennen, want je kunt geen grote voorraden inslaan', zegt Gary Hermans. Voor de gemeenschappelijke ruimtes is er een poetsvrouw. Wie gebruik maakt van de keuken of badkamer, zorgt er voor dat het netjes is voor de volgende gebruiker. Er zijn ook afspraken over lawaai 'savonds, zeker in de werkweek. Gary heeft net een examenperiode achter de rug, maar de drukte in huis was geen hinderpaal, het studeren lukte prima.
Meningsverschillen
Er waren al eens meningsverschillen, maar die werden vrij snel uitgepraat. Onder meer de hygiëne in het huishouden zorgt soms voor opmerkingen, de ene is daar gevoeliger voor dan de andere. Gary is de enige Vlaming, de anderen zijn Franstalig. Maar dat vormt geen enkel probleem. 'Met de politieke heisa lachen we wel eens. In huis praten we Frans. Soms leer ik mijn huisgenoten wat Nederlands. Er zijn wel kleine verschillen. Wie in Wallonië opgroeide, heeft een andere achtergrond, onder meer omdat de media er andere accenten leggen. Maar het is net leuk om die dingen te ontdekken', zegt Gary.
De huisgenoten zijn ondertussen ook vrienden geworden. Af en toe gaan ze samen iets drinken. 'Hier komen ook vrienden van anderen op bezoek, die leren we ook kennen. We zijn als één grote familie. Als ik een feestje geef, is het vanzelfsprekend dat de andere bewoners ook komen. Zowat om de maand valt er wel iets te vieren.'
Bij de bewoners is één koppel. 'Zij kiezen ervoor om binnenkort als koppel te gaan samenwonen. Dat betekent dat we nieuwe huurders zullen zoeken. Soms gaat dat gemakkelijk, soms vergt het wat tijd. Het is immers belangrijk dat de levensstijl grotendeels overeenstemt. Jammer genoeg zorgt de stad Brussel voor enkele administratieve problemen. Samenwonen zoals wij het doen, wordt niet erkend. Ook hebben we allemaal een wagen nodig voor het werk, maar we beschikken maar over één bewonerskaart. Het is jammer dat de overheid nog achterophinkt, want er is veel interesse in samenwonen.'
www.samenhuizen.be
www.appartager.be
DS, 14-05-2011