Citaat:
|
Orgineel gepost door AVO
Wil iemand me eens uitleggen waarom er tegenwoordig zo veel aandacht wordt gegeven aan het idee van een republiek? Sinds wanneer lost een staatsvorm ( want meer is het niet) de maatschappelijke en sociaal- economische problemen op? Die verheerlijking van de republiek is ongegrond. Een beleid is goed of slecht door zijn leider(s), niet door de staatsvorm.
Een republiek, ja. Ik ben er persoonlijk voor te vinden maar het is niet noodzakelijk. Maar wanneer je mensen het idee geeft dat dit de hedendaagse problemen oplost, dan ben je niet goed bezig.
Onze monarchie, tja. Het herzien van de dotaties is zeker aan de orde. Het terugschroeven van zijn functie tot strikt protocolair lijkt mij ook aangewezen. Het argument dat een monarchie niet democratisch verkozen is, vind ik een beetje flauw. Stel maar eens een lijst op van invloedrijke derden (betreffende politiek) die ook niet democratisch verkozen zijn ( lees: lobbyisten, media, ratingbureau's etc.). Gaan we die dan ook allemaal monddood maken?
Ik ben geen tegenstander van de democratie maar ben er tegelijkertijd ook geen grote fan van. De democratie is goed, enkel omdat er geen beter alternatief bestaat.
|
Wat de staatsvorm is doet in wezen niet ter zake. Ik zie persoonlijk ook niet meteen iets in een president. Waarom een nieuwe functie creëren als een eerste minister die functie even goed kan vervullen.
Die staatsvorm heeft dan ook niets (of vrij weinig) te maken met de eigenlijke problemen. Er kan geen regering gevormd worden omdat de Vlaamse en Franstalige bevolking blijkbaar andere zaken belangrijk vinden en bijgevolg andere dingen verwezenlijkt willen zien worden. In Wallonië wordt er over het algemeen links gestemd (de PS haalde bij de jongste verkiezingen een goeie 37%) en in Vlaanderen wordt er eerder rechts gestemd. Over vrijwel elk belangrijk thema (bv. asielbeleid, justitie, financiën) verschillen de landsdelen van mening, soms staan de meningen zelfs loodrecht tegenover elkaar. Op zich al genoeg problemen om in een 'normale' situatie voor ernstige moeilijkheden te zorgen. Echter zitten we ook nog met de genoemde staatshervorming. Als er een staatshervorming kan doorgevoerd worden waarbij de deelstaten zelf voor bepaalde bevoegdheden verantwoordelijk zijn, dan zijn die discussies voor een deel niet meer nodig, want men kan zelf beslissen hoe men dit wil aanpakken. Anderzijds is men ook verantwoordelijk voor het financiële aspect ervan, en aangezien Wallonië nog enkele miljarden extra wil uitgeven (terwijl overal in Europa zwaar bespaard (moet) worden) brengt dat onvermijdelijk negatieve financiële gevolgen mee voor Wallonië (idem voor Brussel).
Met de huidige situatie hebben de Franstalige (policiti) in principe alles wat ze willen (nuja, dat ook niet, want ze vragen 500 miljoen voor Brussel en nog extra geld voor Wallonië). Met elke staatshervorming, hoe groot of hoe klein ze ook is, verliezen ze. Daarom wordt deze dan ook eensgezind afgeblokt sinds 2007, en daar slagen ze heel erg goed in. Niet in het minst omdat er onder Vlaamse partijen zoveel verdeeldheid is.
Tenzij de Franstaligen ineens toegeven (wat niet erg waarschijnlijk is) of dat er aan Vlaamse kant op de buik gegaan wordt (lijkt me heel wat waarschijnlijker, dat is bijna traditie) kan hierover gewoonweg geen akkoord worden bereikt. Ik was vroeger niet zozeer voor een splitsing, dat hoeft van mij nu ook nog altijd niet noodzakelijk. Maar ik wil wel dat er orde op zaken gezet wordt. Zomaar geld uitgeven , tientallen jaren lang(o.a. 11 miljard aan transfers) zonder dat iemand weet waar het naartoe gaat, en dan met als resultaat dat men financieel bijna aan de grond zit en de werkloosheid hoge toppen scheert kan gewoonweg niet, zeker niet in deze tijden van crisis en economische problemen.
Ik ben dan ook van mening dat een splitsing de enigste oplossing is, hoe sneller hoe beter. We kunnen er enkel maar nog meer op achteruit gaat in deze situatie, zowel Vlaanderen als Wallonië en Brussel.