10th May 2011, 19:06
|
Registered User
|
|
Geregistreerd op: Sep 2009
Locatie: Westerlo
Posts: 70
|
|
Wanneer we op tv kijken naar mensen die leven in armoede, bijna niets bezitten, dan zijn dit mensen die mogen spreken van een ongelukkig leven en toch zie je deze mensen lachen. Deze mensen kunnen genieten met het weinige dat ze bezitten. En daar kunnen we best een voorbeeld aannemen, blij zijn met de kleine zaken. Ik ben er bijna zeker van dat de zelfmoordcijfers ginder veel lager zijn dan bij ons. Zij moeten niet strijden tegen zelfmoord maar moeten vechten om te overleven. Zij laten de moed niet zakken door de tegenslagen waarmee ze te kampen hebben. Mensen in de maatschappij waarin wij leven kunnen de dag van vandaag geen tegenslagen meer verwerken, moeten steeds meer en meer bezitten,... Als ze zaken niet kunnen bereiken in hun leven dat hoog staat aangeschreven op hun lijstje, dan is bij sommige zelfmoord hun enige uitweg. Maar niet enkel verlangens lijden tot zelfmoord, maar ook gebeurtenissen die ze hebben meegemaakt in hun leven. Het is enorm spijtig dat deze mensen geen hulp gaan zoeken, een tegenslag is niet het einde van de wereld, het leven gaat door. Ik vind het daarom ook laf dat mensen die niet kunnen leven in een wereld waar ze te kampen hebben met tegenslag, zelfmoord als enige uitweg beschouwen. Ze laten hun nabestaanden en dierbaren achter, gewoon door eigen belang. Ze houden geen rekening met de mensen die achter blijven. Dit kunnen zware woorden zijn, en met alle respect, maar zo denk ik erover.
Mensen die met zware problemen kampen dienen professionele hulp te gaan zoeken. Het helpt niet om je problemen voor jezelf te houden en ze steeds weer te verzwijgen, daarmee maak je een probleem enkel zwaarder en ondraaglijker, en dat kan leiden tot zelfmoord. Bijvoorbeeld: een vrachtwagenchauffeur rijdt een kind aan en het kind sterft, dit is een zware gebeurtenis waar de chauffeur mee te kampen heeft. En in sommige gevallen is het voor de chauffeur zo ondraaglijk dat hij als enige uitweg zelfmoord ziet. Maar als hij nu eens hulp zoekt die luisteren naar zijn verhaal en hem helpen om het ongeluk een plaats te geven in zijn leven en het hoofdstuk af te sluiten.
Ik vind het wel jammer dat ze in het artikel de vergelijking maken tussen de staten in de Verenigde Staten. Ik denk dat cijfers tussen landen veel meer zeggen dan cijfers binnen één land. Ze geven dan wel de landen weer met de hoogste zelfmoordcijfers, maar ze geven niet de landen met de laagste zelfmoordcijfers weer.
Ik kan je vertellen dat we naast problemen zoals hebzucht en macht, het probleem zelfmoord eveneens hoog mogen aanschrijven.
|