Ik denk dat mensen en dan vooral jongeren te gemakzuchtig zijn. Vaak hebben we vanaf een heel jonge leeftijd al het meeste van wat we willen. Dat neemt weg dat we een streefdoel hebben in het leven. Het beste is dat we meerdere streefdoelen hebben, zo geraken we niet verveeld en kunnen we niet nadenken over wat andere hebben, omdat we onze eigen doelen nog moeten bereiken.
Omdat we nu vaak alles al hebben wat we voorheen wilden hebben (bv. als volwassene: een job, een huis, een auto,...), vragen we ons zelf vaak af of dit nu eigenlijk wel is wat we echt willen. Dan gaan we kijken naar wat de mensen naast ons hebben, we zien dat zij misschien een groter huis of een duurdere auto hebben. En dan slaat het ongelukkig zijn plots toe.
Ik denk dat iedereen zijn eigen doelen moet voor ogen stellen, steeds maar weer opnieuw. Het kan hier ook gaan over de kleinste dingen, maar we moeten onszeld blijven uitdagen. Soms zal die uitdaging uitmonden in een opdoffer, maar daar worden we niet ongelukkiger van. We zullen ons alleen tijdelijk minder goed voelen, maar dan stellen we ons doel bij en kunnen we verder gaan en gelukkiger zijn.