Meer zelfmoorden in gelukkige landen



Gebieden waar de bevolking gelukkig is, kennen hogere zelfmoordcijfers dan ‘ongelukkige’ gebieden. Volgens wetenschappers komt dat omdat mensen hun geluk afwegen ten opzichte van de hoeveelheid geluk in de onmiddellijk omgeving.

Om een onderscheid te maken tussen gelukkige en ongelukkige gebieden gebruiken de onderzoekers vragenlijsten die peilen naar de persoonlijke levensvreugde. Landen waar de meerderheid van de bevolking rapporteert gelukkig te zijn, worden beschouwd als gelukkige landen.

Het was al bekend dat veel gelukkige landen – waaronder Canada, IJsland, Ierland, Zwitserland en de Verenigde Staten - ongewoon hoge zelfmoordcijfers kennen. Om nationale verschillen in cultuur en de methode waarop zelfmoorden worden geregistreerd uit te sluiten, richtten onderzoekers van de University of Warwick (Verenigd Koninkrijk) en het Hamilton College in New York zich nu op uitsluitend op de Verenigde Staten.

De Amerikaanse staten met hoofdzakelijk gelukkige mensen hebben hogere zelfmoordcijfers dan ongelukkige staten. In Utah zijn de mensen het gelukkigst, maar tegelijk is de staat negende in de ranglijst van hoogste zelfmoordaantallen. New York daarentegen heeft een vrij ongelukkige bevolking (plaats 45), maar wel de laagste zelfmoordcijfers van de Verenigde Staten.

De onderzoekers corrigeerden hun resultaten op leeftijd, inkomen en burgerlijke status. De conclusie hield echter stand. New Jersey staat pas 47ste in de ranglijst van gelukkigste staten, maar bekleedt dezelfde plaats op de lijst van meeste aantal zelfmoorden. De bevolking geeft dus weer minder gelukkig te zijn, maar tegelijk gebeuren er weinig zelfmoorden. In Hawaï gebeuren meer zelfmoorden (plaats 5), terwijl de inwoners over het algemeen aangeven zeer gelukkig te zijn (plaats 2).

Volgens de onderzoekers vergelijken mensen zich met anderen uit hun onmiddellijke omgeving. En in een gelukkige streek krijgen personen met persoonlijke problemen sneller het idee dat hun leven te zwaar is. De resultaten zijn gepubliceerd in het Journal of Economic Behavior & Organization.

Bron: www.eos..be

Bespreking:
Het geluk van een ander lijkt ons mensen ongelukkiger te maken terwijl we toch een gelukkig land zouden zijn. Wanneer we alle mensen rondom ons gelukkig zien, lijkt het sneller dat we het minder goed hebben. Ik vraag mij af of dit fenomeen 500 jaar geleden ook van toepassing was. Zou het geen gevolg kunnen zijn van de individualistische maatschappij. Door het altijd beter, sneller en groter te willen doen dan anderen zijn we sneller ongelukkig met wat we hebben.