Ik ben er vóór dat de ouders hier tussen komen. Het is nog altijd het leven van hun kind en zij kennen hun kind normaal gezien beter dan wie ook. En als zij zien dat hun zoon/dochter ongelukkig is en in een negatieve spiraal wordt getrokken door zijn/haar vriend(in), dan vind ik dat zij moeten ingrijpen. Als ouder heb je immers het beste voor voor je kind en wil je het beste voor hem/haar.
Ik heb zelf ook in dergelijke situatie gezeten (in de plaats van de zoon welteverstaan). Ik kan mezelf eigenlijk vereenzelvigen met de jongen waar in dit artikel over gepraat wordt (zorgzaam, staat altijd klaar voor haar ...) en mijn ex-vriendin had ook veel problemen thuis. Ik heb veel tijd besteed aan het "zorgen" voor haar en haar bij te staan en ik werd hier zeker niet gelukkiger van. Mijn ouders hadden dit na een tijd ook in de gaten door mijn gedrag. Ik ben blij dat ze zich na een tijd gemoeid hebben met mijn relatie, want ik wou niet inzien dat mijn ex-vriendin niet goed voor mij was. Als ik mijn ouders niet had gehad, had ik nu misschien nog in dezelfde sleur gezeten als toen, en ik kan je verzekeren dat dat geen pretje was.