Een relatie zou in theorie altijd wel iets positiefs moeten zijn. Ik begrijp wel dat er soms cruciale momenten en moeilijkheden zijn, maar dat zou wel opgelost kunnen worden. In dit geval is de jongen er eigenlijk niet echt positief op vooruit gegaan, en dat merkt ook de buitenwereld. De jongen ziet waarschijnlijk het meisje graag dat hij alles over heeft voor haar, maar daardoor is zijn persoonlijkheid, zijn identiteit en zijn karakter in de negatieve zin geëvolueerd. Als ouder wil je natuurlijk wel ingrijpen omdat je ziet wat er gebeurd, maar anderzijds is dit ook een dubbel gevoel omdat de jongen niet geholpen wil worden omdat hij waarschijnlijk ook niet begrijpt wat er met hem gebeurd of aan het gebeuren is. Maar toch moet er wel ingegrepen worden, zelfs al is dit op heel minimalistische manier ... Die jongen als de relatie kunnen best wat hulp gebruiken ... Jammer dat dit zolang heeft geduurd, want het stel is al wel twee jaar samen, wat eigenlijk al veel te laat is! Ik begrijp het standpunt van de ouders volledig, maar ik begrijp ook de jongen zijn gedrag in functie van zijn relatie. Misschien is er toch nog een middenweg? Hoop doet in elk geval toch leven!